Wednesday, July 21, 2021

දුක හටගන්නේ ඇයි?

 



දුක හටගන්නේ ඇයි?
පොල්පිටිමූකලානේ
පඤ්ඤාසිරි හිමි

" බුදුරජාණන් වහන්සේ පටිච්ච සමුප්පාදය තුළින් පෙන්වා දුන්නේ සත්ත්වයෙක් සසර නැවත නැවත ගමන් කරන ආකාරය පිළිබඳව යි"

සංයුක්ත නිකායේ දෙවන කොටස නිධාන වර්ගයේ තථාගතයන් වහන්සේගේ පටිච්ච සමුප්පාදය පිළිබඳ දේශනා පෙළගැසී තිබෙනවා.

වසර ගණනාවක් මුළුල්ලේ මෙහි සඳහන් සමහර කරුණු පිළිබඳ ව අප හිතාගෙන හිටිය විදිහ වැරැදි බව මේ සූත්‍ර දේශනාවලදී පැහැදිලි වෙනවා. ඒ නිසා ඒ කරුණුත් විග්‍රහ කරගෙන තමයි මේ පටිච්ච සමුප්පාදය පිළිබඳ අද මා කියාදෙන්නට බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. විශේෂයෙන් ම බුදුරජාණන් වහන්සේ පටිච්ච සමුප්පාදය තුළින් පෙන්වා දුන්නේ සත්ත්වයෙක් සසර නැවත නැවත ගමන් කරන ආකාරය පිළිබඳව යි. සත්ත්වයෙක් සසර නැවත ගමන් කරන්නේ උප්පත්තිය ලබන්නේ මේ පටිච්ච සමුප්පාදය ක්‍රියාවලිය නිසා බව උන්වහන්සේ දේශනා කළා. යම් කෙනෙකුට හිතෙන්න පුළුවන් පටිච්ච සමුප්පාදය මුල්කරගෙන තමයි සත්ත්වයෙක් අලුතෙන්ම සංසාරයට එන්නේ. අලුතෙන්ම සංසාරයේ උප්පත්තියක් ලබන්නේ කියලා.

එහෙත් මෙහි කියවෙන්නේ දැනට සංසාරයේ ඉන්න සත්ත්වයා කොහොමද දිගින් දිගටම ගමන් කරන්නේ කියන කාරණාවයි. මේ වෙනකොටත් සත්ත්වයා සංසාරයේ ඉන්නවා. ඒ සත්ත්වයා කොහොමද සංසාරයේ දිගින් දිගටම ගමන් කරන්නේ? අවිද්‍යාව තමයි මෙහි පළමුවැනි කාරණාව හැටියට පෙන්වා දෙන්නේ. මෙහි පළවෙනි සූත්‍රය ගත්තත් එනම් අභිසමය සංයුක්තයේ බුද්ධ වර්ගයේ මුලින්ම අපට ඉගෙන ගන්නට ලැබෙනවා. පටිච්ච සමුප්පාද සූත්‍රය. ඊළඟට දෙවන සූත්‍රය තමයි විභංග සූත්‍රය. පළවෙනි සූත්‍රයේ දී සාමාන්‍ය වශයෙන් පටිච්ච සමුප්පාදය විග්‍රහ කරනවා. අවිජ්ජා පච්චයා සංඛාරා, සංඛාරා පච්චයා විඤ්ඤාණං, විඤ්ඤාණ පච්චයා නාමරූපං, නාමරූප පච්චයා සලායතනං, සලායතන පච්චයා ඵස්සො ඵස්සු පච්චයා වේදනා වේදනා පච්චයා තණ්හා තණ්හා පච්චයා උපදානං උපාදන පච්චයා භවෝ භව පච්චයා ජාති ජාති පච්චයා ජරා මරණං සෝක පරිදේව දුක්ඛ දෝමනස්ස උපායාසා සම්භවන්ති ඒව මේතස්ස කේවලස්ස දුක්ඛස්කන්දස්ස සමුදයෝ හෝති කියල දුකේ හටගැනීම සිදුවන්නේ මෙන්න මේ පටිච්ච සමුප්පාදය ක්‍රියාවලිය නිසා කියල උන්වහන්සේ පෙන්වල දෙනවා.

ඒ වගේම අනික් පැත්තට පටිච්ච සමුප්පාදයේ ප්‍රතිවිරුද්ධ පැත්තට ගියාම සම්පූර්ණයෙන්ම මේ දුක නිරුද්ධ වෙලා යන හැටිත් දේශනා කරනවා. ඒ කියන්නේ අවිද්‍යාව සම්පූර්ණයෙන්ම දුරු වුනාම සංස්කාර නිරුද්ධ වෙනවා සංස්කාර නිරුද්ධ වීමෙන් විඤ්ඤාණය නිරුද්ධ වෙනවා විඤ්ඤාණය නිරුද්ධ වීමෙන් නාමරූප නිරුද්ධ වෙනවා නාමරූප නිරුද්ධ වීමෙන් ආයතනය නිරුද්ධ වෙනවා ආයතන හය නිරුද්ධ වීමෙන් ස්පර්ශය නිරුද්ධ වෙනවා ස්පර්ශය නිරුද්ධ වීමෙන් විඳීම නිරුද්ධ වෙනවා විඳීම නිරුද්ධ වීමෙන් තණ්හාව නිරුද්ධ වෙනවා තණ්හාව නිරුද්ධ වීමෙන් බැඳීයාම නිරුද්ධ වෙනවා බැඳීයාම නිරුද්ධ වීමෙන් විපාක පිණිස කර්ම සකස්වීම නිරුද්ධ වෙනවා විපාක පිණිස කර්ම සකස්වීම නිරුද්ධවීමෙන් ඉපදීම නිරුද්ධ වෙනවා ඉපදීම නිරුද්ධ වීමෙන් ජරාවට පත්වීම මරණයට පත්වීම සෝක වැළපීම කායික දුක් මානසික දුක් සුසුම් හෙළීම් ආදි සියල්ල නිරුද්ධ වෙන ආකාරයයි දේශනා වෙන්නේ. ඔය විදියටම මේ මුළු මහත් දුක් රැසම නිරුද්ධ වෙලා යන ආකාරය උන්වහන්සේ පටිච්ච සමුප්පාදය සූත්‍රයේ දී අපට දේශනා කරනවා.

විභංග සූත්‍රයේ තව දුරටත් මේ එක එක අංග ප්‍රත්‍ය වන ආකාරය හේතුවන ආකාරය උන්වහන්සේ දේශනා කරනවා. පින්වත්නි සම්පූර්ණයෙන්ම මේ බුද්ධ වර්ගයේ පටිපදා සූත්‍රය, විපස්සි සූත්‍රය, සිඛී සූත්‍රය, වෙස්සභු සූත්‍රය, කකුසඳ සූත්‍රය, කෝණාගමන සූත්‍රය, කාශ්‍යප සූත්‍රය, ගෝතම සූත්‍රය යන මේ සූත්‍ර සියල්ලෙන්ම වගේ අපට පැහැදිලිව පෙන්වා දෙන්නේ මේ පටිච්ච සමුප්පාදය පිළිබඳ විග්‍රහය. පළවෙනි කරුණ තමයි මා විසින් කලින් පැහැදිලි කළ ආකාරයට බුදුරජාණන් වහන්සේ පෙන්වල දෙනවා අවිද්‍යාව නිසා සංස්කාර හට ගන්නාබව.

ඉතිරි කොටස ඔක්තෝබර් 02 වනදා පත්‍රයේ පළවේ.

- අයන්ති විතාන

 

නඛසිඛා සූත්‍රය


නඛසිඛා සූත්‍රය  
74
මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් කලෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත් නුවර සමීපයෙහිවූ, අනේපිඬු සිටාණන් විසින් කරවන ලද, ජේතවනාරාමයෙහි වාසයකරන සේක. ඉක්බිති භාග්‍යවතුන් වහන්සේ නිය පිට පස් ස්වල්පයක් තබාගෙන භික්ෂූන් ඇමතූසේක.
“මහණෙනි, ඒ කුමකැයි සිතන්නහුද? මා විසින් යම් මේ නිය පිට තබන ලද පස් ස්වල්පයද, මේ මහ පොළොවද යන දෙකින් කුමක් වනාහි වඩා ලොකු වෙයිද” “ස්වාමීනි, යම් මේ මහ පොළොවක් වේද, එයම වඩා ලොකුවෙයි. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් නිය පිටට ගන්නා ලද, මේ පස් ස්වල්පය ඉතා සුළුය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් නිය පිටට ගන්නා ලද, පස් ස්වල්පය මහ පොළොව හා සමග සසඳා බලන කල්හි, සියයෙන් කොටසකටද නොපැමිණෙයි. දහසින් කොටසකටද නොපැමිණෙයි. ලක්ෂයෙන් කොටසකටද නොපැමිණෙයි.’
“මහණෙනි, එසේම වනාහි සෝවාන් මාර්ග සම්‍යක්දෘෂ්ටියෙන් යුක්තවූ, නුවණින් ආර්යසත්‍යය අවබෝධ කළාවූ, ආර්යශ්‍රාවක පුද්ගලයාගේ යම් මේ දුකක් ක්ෂයවූයේද, කෙළවරවූයේද ඒ ක්ෂයවූ කෙළවරවූ දුකම ඉතා වැඩිය. ඉතිරිවූ දුක ඉතා ස්වල්පය. ක්ෂයවූ කෙළවරවූ, දුක්ගොඩ හා සමග සැසඳීමේදී යම් මේ සත්වරක් (ඉපදීම) පරමකොට ඇති, මේ දුක සියයෙන් කොටසටද නොපැමිණෙයි. දහසින් කොටසටද නොපැමිණෙයි. ලක්ෂයෙන් කොටසටද නොපැමිණෙයි.
“මහණෙනි, ධර්මාවබෝධය වනාහි මේසා මහත්වූ අර්ථ ඇත්තේය. දහම් ඇස ලැබීම මේසා මහත්වූ අර්ථ ඇත්තේය.”
(පළමුවෙනි නඛසිඛා සූත්‍රය නිමි.)



 

Tuesday, July 20, 2021

ඣත්‍වා සූත්‍රය


ඣත්‍වා සූත්‍රය  

267

මා විසින් මෙසේ අසනලදී. එක් කලෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත්නුවර සමීපයෙහිවූ අනේපිඬු සිටාණන් විසින් කරවන ලද ජේතවනාරාමයෙහි වැඩවසනසේක.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ එකත් පසෙක සිටියේය.

එකත්පස්ව සිටි ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ගාථාවෙන් මෙසේ කීය:

“ගෞතමයන් වහන්ස, (සත්ත්‍වතෙම) කුමක් නසා සුවසේ නිදාගනීද? කුමක් නසා ශෝක නොකෙරේද? කිනම් එකම ධර්‍මයක්හුගේ විනාශය රුචිකරන සේක්ද?”

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළසේක:) “වාසවය, ක්‍රෝධය නසා (සත්ත්‍වතෙම) සුවසේ නිදාගැනීම කෙරේ. ක්‍රෝධය නසා ශෝක නොකෙරේ,

විෂ මුල් ඇති, (ක්‍රෝධ කරනවිට සතුටු ඇති බැවින්) මිහිරි කරටිය ඇති, ක්‍රෝධය නැසීම ආර්‍ය්‍යයෝ ප්‍රශංසා කරත්. යම් හේතුවකින් ඒ ක්‍රෝධය නසා ශෝක නොකෙරේද (එහෙයිනි).”





Monday, July 19, 2021

උත්සාහයට ජයග්‍රහණය අලසකමට පරාජය

 ධම්මානුපස්සනාවේ ථීනමිද්ධ නීවරණය:

උත්සාහයට ජයග්‍රහණය අලසකමට පරාජය

"කම්මැළිකමක් මට ඇතිවී තිබෙනවා. එය අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් මෙනෙහි කළ යුතු යි. ඒ සිතට ලැබෙන්නේ ලොකු සැනසුමක්. තම ජීවිතයට යහපතක්. සම්බුද්ධ ශාසනය මනාකොට ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්කම තිබෙනවා. කම්මැළි පුද්ගලයාට ධ්‍යාන, සමාධි, සමාපත්ති, මාර්ග ඵල , නිවන ආදී උත්තරීතර මනුෂ්‍ය ධර්ම අවබෝධ කරගන්න පුළුවන්කමක් නැහැ. "

බුදුන් වහන්සේ ධරමාන කාලයේ වාසය කළ භික්ෂූන් වහන්සේ දෙනමකගෙන් එක් නමක් බොහොම වීර්යය වන්ත යි. අනෙක් හාමුදුරුවෝ බොහොම කම්මැළි යි. වෙලාවට වතාවත් නොකර, බණ භාවනා කටයුතු කල්දමන, ශීතල යි කියමින් ගිනි තැපීම් ආදිය සිදු කරමින් අලසකමටම යටත්ව වාසය කරයි. උත්සාහවන්ත ස්වාමීන් වහන්සේ බණ භාවනා කටයුතු කර රහත් වුවත්, අලස ස්වාමීන් වහන්සේට රහත් වන්නට නොහැකි වුණා. කම්මැළිකම නිසා ලැබෙන්න තිබූ මාර්ග ඵල අවස්ථාව තමන්ට නොලැබී ගියා. උත්සාහයට ජයග්‍රහණයත්, කම්මැළිකමට පරාජයත් ලැබෙන බව දැනගෙන තම සිත දියුණු කර ගැනීමට බලවත් උත්සාහයකින් කටයුතු කිරීම ඉතාමත් ම වැදගත්.

කම්මැළිකම මෙලොව පිරිහීමටත්, පරලොව දුගතිගාමී වීමටත් , නිවන් මඟ දොරටු වසා දැමීමටත් හේතු වෙනවා. බුදු , පසේබුදු , මහ රහතන් වහන්සේ බලවත් උත්සාහය පාදකව මඟ ඵල ලැබුවා. බුදුන් වහන්සේ විසි අසංඛ්‍යෙයක් කල්ප ලක්ෂයක් පුරා බලවත් උත්සාහය පෙරමුණට ගෙන කටයුතු කිරීමෙන් කම්මැළිකම ඉවත්ව පාරමී ගුණ දියුණු වුණා. ආපසු නොහැරී බලවත් උත්සාහයෙන් ඉදිරියටම පිවිසී බුද්ධත්වය ලබා ගත්තා. එසේනම්, මන්දෝත්සාහී අය ආපස්සට ද උත්සාහවන්තයෝ ඉදිරියටද යන්නේ අකම්ිපිත සිතක් සකසා ගෙන යි. එසේනම්, ථිනමිද්ධය පිළිබඳ හොඳින් කරුණු දැන කියාගෙන කම්මැළිකම, උදාසීනබව අපේ සිතෙන් බැහැර කළ යුතු යි. එසේ නොවුණොත් සතර අපා දුකට වැටී දීර්ඝ කාලයක් දුක් විඳින්න සිදු වෙයි. එසේනම්, නීවරණ එතරම්ම බියකරු යි. නීවරණ සුගතියත් නිවනත් වසා දම යි. එසේනම්, පංචනීවරණ අවස්ථාව හොඳින් වටහාගෙන එයින් නිදහස්වීම සඳහා බුදුන් වහන්සේ අපට ධර්මය දේශනා කර වදාළා. ඒ පොත පත හොඳින් කියවා, සජ්ඣායනා කළ යුතු යි. එවිට තම චිත්ත සන්තානයත් උත්සාහයට සමීප කරවමින් ඉදිරියට යන්න භාග්‍ය ලැබෙයි. කම්මැළියා සැමදා පිරිහී යයි. එසේනම්, කම්මැළිකමේ දොස් ආදීනව ද, උත්සාහයේ අනුසස් ද හොඳින් දැකිය යුතු යි. එවිට තම සිත හොඳින් සංවරකරගෙන නිවන් මඟ ඉදිරියට යන්නට පුළුවනි.

ධම්මානුපස්සනාවෙහි පළමු කාණ්ඩය වශයෙන් සලකන්නේ නීවරණ විදර්ශනා භාවනාව යි. තම නුවණ දියුණු කර ගැනීම සඳහා භාවනාව කාටත් අත්‍යවශය වන දෙයක්. එයින් නීවරණ කොටසේ කාමච්ඡන්ද නීවරණය, ව්‍යාපාද නීවරණය, පිළිබඳ පසුගිය බුදුසරණ පුවත්පත් ලිපි මඟින් පළ වුණා. අද සඳහන් කරන්නේ ථීනමිද්ධ නීවරණය ගැන යි. එනම්, සිතෙහි සහ කයෙහි ඇතිවන මැළි බව යි. ඉන් සුගති මඟ ද, නිවන් මඟ ද වසා දමයි. කම්මැළිකම එතරම් ම භයානක යි. තම චිත්ත සන්තානය මුළුමනින් ම විනාශයට පත් කරන , ආර්ථිකය විනාශ කරන, ධනය විනාශ කරන, සමගිය නැති කරන බොහොම ආදීනව ථීනමිද්ධ නීවරණයට තිබෙයි.

භාවනාවට ගනු ලබන්නේ තමන්ගේ කම්මැළිකම, උදාසීන බව දැනුනවිට කම්මැළිකම හෙවත් ථිනමිද්ධ නීවරණය දැන් හටගෙන ඇත. ථීනමිද්ධ නීවරණය හෙවත් අලසකම අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි. යනුවෙන් මෙනෙහි කළ යුතු යි. ථීනමිද්ධය දුරු කර ග ැනීමට ආසනයෙන් නැඟිට සක්මන් කළ යුතු යි. ඉරියව් මාරු කළ යුතු යි, සජ්ඣායනා කළ යුතු යි. එවිට තම කම්මැළිකම දුරු කළ හැකි යි. කයෙහි අලස බවට ‘උකටලී’ යනුවෙන් ද, ථිනමිද්ධය යනුවෙන් ද කියනු ලැබේ. එයට අනුකූලව කොයි කවුරුත් ථීනමිද්ධය පිළිබඳ ව හොඳට අවබෝධයක් ඇතිකර ගත යුතු යි.

හොඳින් ආහාර පාන අනුභව කළවිට, ඇඟ මැළි කඩමින් සිතෙහි මැළි බව, අලස බව හට ගනී. මේ හේතූන් නිසා නූපන් කම්මැළිකම ඇතිවෙයි. උපන් කම්මැළිකම වැඩි දියුණු වෙයි. ථීනමිද්ධය සිත්හි ඇති නොවීමට හා ඇතිවූ ථීනමිද්ධය නැති වීමට හේතු තිබෙනවා.

ආරම්භ ධාතු යනුවෙන් හොඳ වීර්යයක් ද තිබෙයි. එනම්, කටයුතු කිරීමෙන් පළමුව ඇති වන වීර්යය යි. කුසීත බැවින්, නික්මෙන බැවින් පළමු වීර්යයට වඩා බලවත් වීර්යය නෙක්ඛම්ම ධාතු වීර්යය යි. පරාක්‍රම ධාතු වීර්යය බලවත් ක්‍රියාවන් හි යෙදෙන වීර්යය යි. යෝනිසෝමනසිකාර නම් වූ ඒ ත්‍රිවිධ වීර්යයන්හි නුවණින් මෙනෙහි කිරීම ආදී කරුණු ථීනමිද්ධය ඇති නොවීමට හා ථීනමිද්ධය නැති වීමට හේතු සාධක වෙයි.

එසේනම්, ථීනමිද්ධය ප්‍රහාණය කිරීමට හේතු හයක් තිබෙයි. බොහෝ කොට ආහාර ගැනීමෙන් වැළකීම, ඉරියව් මාරු කිරීම, ආලෝකය දෙස බැලීම, එළිමහනෙහි විසීම,කල්‍යාණ මිත්‍රයන් ආශ්‍රය කිරීම වීර්යවන්තයන්ගේ චරිත කථා ආදිය කියවීම යි. අලෝභ සිත් අටෙහි , ලෝභ සිත් අටෙහි සසංකාරික සිත් හතරක් සහ දෝස සිත් දෙකේ සසංකාරික සිත් එකක් ආදිය තිබීමෙන් කම්මැළිකම හට ගනි යි.

පාරමී ගුණ ධර්ම දියුණුවෙන් චතුරාර්ය සත්‍ය අවබෝධයෙන් නිවනට පත්වීම සඳහා අනීවරණ සිත ප්‍රධාන වෙයි. එනම් නීවරණ නැති සිත යි. එසේනම්, නීවරණයන්ගෙන් තොරව වාසය කිරීමත් ලෙහෙසි පහසු දෙයක් නොවෙයි. නුවණ පාවිච්චි කරගෙන කියනු ලබන නීවරණය තම සිතෙන් බැහැර කළ යුතු යි. එවිට තමන්ට නිවැරැදිව මේ ගමන ඉදිරියට යා හැකි යි. එසේවූවිට, තම පාරමී ශක්තිය තවත් වැඩිදියුණු වෙයි. අඩුපාඩුකම් හොඳින් වැසී යයි. තම සිතේ කම්මැළිකමක් හෝ අලසබව ඇතිවුණොත් සිත පසුබෑමකට පත් වූ බව සිතා එහි දොස් හොඳින් දැකගෙන, ථීනමිද්ධ නීවරණය හෙවත් කම්මැළිකම අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්මයි යනුවෙන් සියවර දහස්වර මෙනෙහි කරන්න.

කම්මැළිකමේ ආදීනව, කම්මැළිකමෙන් නිදහස්වීමෙන් ලැබෙන අනුසස් කල්පනා කළ යුතු යි. එවිට තම තමන්ට උතුම් පිළිවෙත් මඟ ඉදිරියට ගෙන යන්නට පුළුවනි.

එසේනම්, සිතේ බහුල වශයෙන් පවතින පංචනීවරණයන් සිතෙන් බැහැර කිරීම සඳහා බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධර්මයෙන් ප්‍රකාශ කර වදාළා. බුදුදහමට අනුකූලව ථිනමිද්ධ නීවරණය සිතෙන් තුරන් කිරීම සඳහා උපදෙස් ලබා දුන්නා. කම්මැළිකමක් මට ඇතිවී තිබෙනවා. එය අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් මෙනෙහි කළ යුතු යි. ඒ සිතට ලැබෙන්නේ ලොකු සැනසුමක්. තම ජීවිතයට යහපතක්. සම්බුද්ධ ශාසනය මනාකොට ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්කම තිබෙනවා. කම්මැළි පුද්ගලයාට ධ්‍යාන, සමාධි, සමාපත්ති, මාර්ග ඵල , නිවන ආදී උත්තරීතර මනුෂ්‍ය ධර්ම අවබෝධ කරගන්න පුළුවන්කමක් නැහැ. සිතේ අලස බව, පසුබැස්ම නිසා ලැබෙන්න තිබෙන නිවන් සම්පත් තමන්ට අහිමි වී ගියා. තමන්ට නිවන් සම්පත දියුණු කරගෙන යාමට නම්, සිත ගත නිවා සනසාගෙන මේ සතිපට්ඨාන භාවනාවෙහි ධම්මානුපස්සනාවෙහි උගන්වන ක්‍රමය ඉදිරියට යා යුතු යි. එවිට තම සිතෙහි ලොකු ශක්තියක් ගොඩ නැංවෙයි. ප්‍රඥා පාරමිතා හොඳින් වැඩෙයි. ඉතිරි පාරමිතා නවය ද අඩු ලුහුඬුවක් නැතිවම සම්පූර්ණ කරගන්න පුළුවනි. එසේනම් ගිහි පැවිදි දෙපාර්ශ්වයම එකතුවෙන් ථීනමිද්ධ නීවරණ භාවනාව හොඳින් නුවණින් කල්පනා කර දියුණු කිරීමෙන්, ඔබ අප සෑම දෙනාටම සංසාර සාගරයෙන් අත්මිදී නිවන් පසක් කර ගන්නට හේතු වාසනා වේවා!

වන්‍දනා සූත්‍රය

 


. වන්‍දනා සූත්‍රය  

263

මා විසින් මෙසේ අසනලදී. එක් කලෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත්නුවර සමීපයෙහිවූ අනේපිඬු සිටාණන් විසින් කරවන ලද ජේතවනාරාමයෙහි වැඩවසනසේක.

එකල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දහවල් විවේකය පිණිස වැඩිසේක් විවේකීවූ සේක.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙමේද, සහම්පතී බඹහුද, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ වෙනවෙන දොරබාව (උළුවහු කණු) ඇසුරුකොට සිටියහ.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයෙහි මේ ගාථාව කීය.

“දිනනලද (මාර) යුද්ධ ඇත්තාවූ, බහා තබන ලද බර ඇත්තාවූ, ණයගැති නොවූ මහා වීරයන් වහන්ස, නැගිටින්න. ලෝකයෙහි දහම් අමා දිය වස්වමින් ඇවිදින්න, නුඹවහන්සේගේ සිකද, පසළොස්වක් පොහෝ රාත්‍රියෙහි සඳ මෙන් මිදුනේය.”

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක:) “දේවේන්‍ද්‍රය, තථාගතයන් වැන්දයුත්තේ ඔය ලෙසින් නොවේ. දේවේන්‍ද්‍රය, තථාගතයන් වැන්දයුත්තේ මේ ලෙසය:

“ ‘දිනනලද (මාර) යුද්ධ ඇති, බහා තබන ලද බර ඇත්තාවූ, ණයෙන් මිදුනාවූ පින්වතුන් වහන්ස, නැගී සිටිනු වැනවි. ලෙව්හි (දහම් දෙසා නිවන් අමා වස්වමින්) ඇවිද්ද මැනවි. පින්වතුන් වහන්සේ දහම් දෙසන සේක්වා. ඒ අවබෝධකරන සත්ත්‍වයෝ ඇතිවන්නාහ.’


Sunday, July 18, 2021

කළ හොඳ දේ සැප ගෙන දේ

 


කළ හොඳ දේ සැප ගෙන දේ

සිංගප්පූරුවේ ප්‍රධාන සංඝනායක

වේරගොඩ සාරද නා හිමි


ඉධ මොදති පෙච්ච මොදති - කත පුඤ්ඤො උභයත්ථ මොදති

සො මොදති සෝ පමොදති - දිස්වා කම්ම විසුද්ධි මත්තනො

කත පුඤ්ඤො- පින් කළ තැනැත්තා, ඉධ - මෙලොවත් ,මොදති - සතුටු වෙයි , පෙච්ච- පරලොව ද,උභයත්ථ මොදති - දෙලොව ම සතුටු වෙයි, සො - හෙතෙම, අත්තනො- තමාගේ , කම්ම විසුද්ධිං - චර්යාවෙහි පිරිසුදුකම, දිස්වා - දැක, පමොදති .- අතිශයින් සතුටු වෙයි


සැවැත්නුවර ජේතවනාරාමයෙහි වැඩ වසන සමයෙහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ ගාථාව ධම්මික උපාසක තැන නිමිති කොට දේශනා කළ සේක.


සැවැත් නුවර ධම්මික නමැති ගෘහස්ථ ශ්‍රාවකයෙක් වාසය කළේ ය. නමට ම ගැළපෙන ධාර්මික ජීවිතයක් ගත කළ හෙතෙම දන් දීමෙහි මහත් රුචියක් දැක්වී ය. බුද්ධ ප්‍රමුඛ සංඝයා වහන්සේට නිබඳව දන් දුන් අතර විශේෂ දිනවල මහ දන් පැවැත්විය. බුදුරජාණන් වහන්සේ ගේ මහා දායකයන් පන්සියයෙන් එක් අයෙක් වූ හෙතෙම පුතුන් හත් දෙනෙකුගේ සහ දූවරුන් හත් දෙනෙකුගේ පියෙක් වූයේ ය. දරුවෝ ද පියා මෙන් ම දහම් මඟ ගමන් කළ සැදැහැතියෝ වූහ.


වරක් හොඳටම ගිලන් වූ ධම්මික මහ සඟ රුවන වැඩමවා පිරිත් සජ්ඣායනා කරවන සේ ඉල්ලා සිටියේ ය. භික්ෂූන් වහන්සේ වැඩම කොට, ඇඳෙහි වැතිර සිටි ඔහු අබිමුව වැඩ හිඳුවා, මහා සතිපට්ඨාන සූත්‍රය සජ්ඣායනා කරන අතරතුර දෙව් ලෝ හයෙන් සැරැසූ දිව්‍ය වාහන හයක් ඔහු තම තම දෙව් ලෝ වලට කැඳවා ගෙන යනු පිණිස පැමිණිය හ. ඔවුන් දුටු ධම්මික උපාසක පිරිත් නිම වන තුරු මඳක් නවතින්නැ’යි සංඥා කළේ ය. එහෙත් ඒ සංඥාව පිරිත නවත්වන්නැ’යි කළ සංඥාවක් සේ තේරුම් ගත් භික්ෂුන් වහන්සේ පිරිත නවතා පිටත් ව ගියහ.


අනතුරුව තමන් කැඳවා ගෙන යාමට සදෙව් ලොවින් රිය හයක් පැමිණ ඇති බව ධම්මික උපාසක තෙම තම දරුවන්ට පැවසී ය. තුසිත දෙව්ලොවින් පැමිණි රථය තෝරාගත් හෙතෙම මල් දමක් එය තිබෙන තැන අහසට දමන්නැ’යි දරුවන්ට උපදෙස් දුන්නේ ය. ඒ අනුව දරුවෝ මල් දමක් ගුවනට වීසි කළහ. එය ගුවනෙහි වූ දිව්‍ය රථයෙහි රැඳිණි. මල් දම ගුවනෙහි රැඳී තිබෙනු එහි රැස්ව සිටි හැම දෙනාටම පෙනිණි. එහෙත් රථය නො පෙනිණි. ‘ඔබට මල් දම පෙනෙනවා නො වේ ද’යි විමසූ ධම්මික උපාසක තම දරුවන් අමතා එය රැඳී ඇත්තේ තුසිත දෙව් ලොවින් පැමිණි රථයේ බවත් තමන් තුසිත දිව්‍ය ලෝකයේ උපදනා බවත් පවසා, ඔබ මා සමඟ උපදින්නට කැමැති නම්, මා කළාක් මෙන් පින් දහම් කරන්නැ’යි අවවාද කළේ ය. අනතුරුව දෙනෙත් පියා ගත් හෙතෙම මිය ගොස් තුසිත දෙව් ලොව උපන්නේ ය.


භික්ෂූන් වහන්සේ නැවත විහාරස්ථානයට පැමිණි විට ‘මහණෙනි, ධම්මික පිරිත් සජ්ඣායනයට සවන් දුන්නා දැ’යි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විමසූ හ. ‘එසේ ය. ස ්වාමීනි, එහෙත් සජ්ඣායනය මැද දී හෙතෙම ‘නවතින්න, නවතින්න’යි කියා සංඥා කර අප නවතා ලී ය.


එවිට දූ දරුවන් වැළපෙන්නට වූ හෙයින් අපි සජ්ඣායනය නවතා ආපසු ආවෙමු’යි ඔවුහු පිළිවදන් දුන් හ. ‘මහණෙනි, ධමිමික කතා කළේ ඔබ සමඟ නොවේ. දෙව් ලොව හයේ ම දෙවිවරු දිව්‍ය රථ හයක් සරසා ගෙන ඔහු කැඳවාගෙන යාම සඳහා පැමිණ සිටිය හ. ඔහු නවතින්නට යැ’යි කීවේ ඔවුන්ට ය. ධර්ම ශ්‍රවණය නිමවන තුරු සිටින්නැ’යි ඔවුන්ට කළ සංඥාව ය.’ ‘සැබෑ ද ස්වාමීනි? ‘එසේ ය. මහණෙනි, ඒ සැබෑ ය’ ‘දැන් ඔහු උපන්නේ කොහිද, ස්වාමීනි? ‘මහණෙනි, ධමිමික තුසිත දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපන්නේ ය’.


’ ස්වාමීනි. ධම්මික උපාසක මේ ඊයේ පෙරේදා වන තුරුම මහත් ප්‍රීතියෙන් මෙහි සිටියේ ය. දැන් හෙතෙම මිය ගොස් දෙව්ලොව මහත් සතුටින් සිටින බව ඔබ වහන්සේගෙන් දැන ගතිමු’ භික්ෂූන් වහන්සේලා එසේ පැවසූ විට ‘එසේ ය මහණෙනි, අප්‍රමාදී, කුසල් කරන පුද්ගලයෝ මොලොවත් ප්‍රීතියෙන් සිටිති. පරලොවත් ප්‍රීතියෙන් සිටිති’යි වදාළ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඉහත ගාථාව දේශනා කළ සේක.


ජීවිත කාලය පුරා යහපත් චර්යාවන් හේතු කොට ගෙන කුසල් රැස් වේ. යමකු පරලොව යනවිට ගෙන යන එකම දේ කුසල් හා අකුසල් හෙයින් කුසල් කර ගෙන ඇතහොත් ඒ ගැන සිතා පී‍්‍රති විය හැකි ය. තම මතු ජන්මය අනිවාර්යෙන් ම ප්‍රසන්න වන බව ඔහුට සිතා ගත හැකි වේ. යහපත් චුති චිත්තයකින් මිය ගිය විට ඊළඟ ජන්මය නියත වශයෙන් ම යහපත් වෙයි

යජමාන සූත්‍රය

 


යජමාන සූත්‍රය

262

මා විසින් මෙසේ අසනලදී. එක් සමයෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ රජගහනුවර ගිජුකුළු පව්වෙහි වැඩ වසනසේක.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ හොඳාකාර වැඳ එකත්පසෙක සිටියේය.

එකත්පසෙක සිටි ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ගාථායෙන් මෙසේ කීය:

“පින් කැමතිව යාග කරන්නාවු, මතු භවයන්හි විපාක ගෙනදෙන පින් කරන්නාවූ, මනුෂ්‍ය ප්‍රාණීන් විසින් කවර කෙනෙකුන්ට දෙන ලද්ද මහත්ඵල වේද?”

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක:) “සිව්මගට පිළිපන්නෝද, (සෝවාන් ආදී) සිව් පෙලෙහි සිටියෝද, යන මේ (අෂ්ටාර්‍ය්‍යපුද්ගල) සඞ්ඝතෙම ඎජුය, ප්‍රඥාශීල සමාධීන් යුක්තය.

“පුණ්‍යාර්ත්‍ථිව යාග කරන්නාවූ, මතු භවයෙහි විපාක ගෙන දෙන්නාවූ, පින් කරන්නාවූ, මනුෂ්‍ය ප්‍රාණීන් විසින් සඞ්ඝයාහට දෙනලද්ද මහත් විපාක ඇත්තේයි.


පහාරාද සූත්‍රය

බුදුසමිදාණෝ පහාරාද අසුරයන් ගේ් පැමිණීම පිළිබඳ සතුට ප්‍රකාශ කරමින් පසෙක සිටි අසූරේන්ද්‍ර සම¼ග තමන් වහන්සේගේ එක් දේශනා ශෛලියක් වූ ප්‍රශ්නෝත්තර...