Showing posts with label පංච නීවරණ ධර්ම. Show all posts
Showing posts with label පංච නීවරණ ධර්ම. Show all posts

Saturday, November 6, 2021

විචිකිච්ඡා නීවරණය


පංච නීවරණ ධර්ම :


විචිකිච්ඡා නීවරණය

වරකාපොල, හැලගල ,

දංඕවිට අමරාවතී සදහම් සෙනසුනේ

අනුශාසක

කැලණියේ අජිත හිමි


සැකයේ වාසි පැත්තක් සේ ම අවාසි පැත්තකුත් තිබෙනවා. සැකය යන වදන පිළිබඳ ව යම්කිසි විග්‍රහයක යෙදුණොත්, අපට ජීවිතයේ ඇතැම් කාරණා තේරුම් ගන්නට අපහසු වෙනවා. ඇතැම් පුද්ගලයන් පිළිබඳවත් එසේ ම යි. ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකලාපය, වචන සහ ප්‍රකාශන, ඒ අයගේ හැසිරීම් රටාව පිළිබඳව අපට ඒකාන්ත වශයෙන් විශ්වාසයකට එන්නට පුළුවන්කමක් ලැබෙන්නේ නැහැ. වත්මන් සමාජයේ අප ජීවත් වන්නේ අනතුරු බහුල යුගයක. විශේෂයෙන් ත්‍රස්තවාදී අනතුරු, සැක කටයුතු පුද්ගලයන්ගෙන් නො සිතන සේ අනතුරු විය හැකි යි. එවැනි කාරණාවලදී ද අප සැකය යහපතක් සේ යොදා ගත යුතු යි.


බුදුරජාණන් වහන්සේ වුව ද අපට දේශනා කරන්නේ සැක කළ යුතු තැන සැක කරන්න. හැබැයි, සෑම කාරණයක් ම සැක කරන්නැ’යි බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කරන්නේ නැහැ.


බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධර්මය තුළ සැකය කියන වදන හඳුන්වන්නේ ‘විචිකිච්ඡාව’ ලෙස යි. උන්වහන්සේ විචිකිච්ඡාව පෙන්වන්නේ සිත කෙලෙසා දමන, නුවණ දුබල කරන, නිර්වාණාවබෝධය වසා දමන කාරණයක් ලෙස යි. ‘ආවරණා නීවරණා චේතසෝ උපක්කිලේසා’ යනුවෙනුයි, පංචනීවරණ පිළිබඳ සම්බුදු විග්‍රහය. පංච නීවරණවල පස්වැන්න ‘විචිකිච්ඡා’ නම් වෙයි.


එක්තරා තැනක දී සංයුක්ත නිකායේ සුත්ත නිපාතයට අයත් පධාන සූත්‍රයේ දී දස මාර සේනා පිළිබඳව කරන, විග්‍රහයේ දී බුදුරජාණන් වහන්සේ ‘පංචමී විචිකිච්ඡාතය’ යනුවෙන් හඳුන්වන්නේත් මාර සේනාවක් ලෙස පවතින සැකය යි. මෙහිදී සැකය නිවන් අවබෝධයට බාධාවක් වෙන්නේ කෙලෙස ද යනුවෙන් දැන ගැනීමත් බොහෝ සෙයින් ම ප්‍රයෝජනවත් වෙයි.


අප සාමාන්‍යයෙන් කුඩා කල සිට ම දන්නා දෙයක් වන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේ සැක කරන්නට හොඳ නැහැ. බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාළ ශ්‍රී සද්ධර්මය සැක කරන්නට හොඳ නැහැ. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශ්‍රාවක මහා සංඝරත්නය සැක කරන්නට හොඳ නැහැ. මෙලොව, පරලොව සැක කරන්නට හොඳ නැහැ. පින් පව් පිළිබඳව සැක කරන්නට හොඳ නැහැ. අතීතයේ අප උන්නා ද යනුවෙන් සැක කරන්නට හොඳ නැහැ. අනාගතයේ අප යළි උපදී ද යනුවෙන් සැක කරන්නට හොඳ නැහැ. වර්තමානය පිළිබඳවත් සැක කරන්නට හොඳ නැහැ යනුවෙනි.


බුදුරජාණන් වහන්සේ සංයුක්ත නිකායේ සළායතන සංයුක්තයේ දී අපට පෙන්වා දෙන්නේ යම් හෙයකින් යම් කෙනෙක් දුකඛේ කංකති – දුක්ඛ ආර්ය සත්‍ය පිළිබඳව සැක කරයි නම්, දුක්ඛ සමුදය කංඛති –දුක්ඛ සමුදය ආර්ය සත්‍ය පිළිබඳව සැක කරයි නම්, දුක්ඛ නිරෝධේ කංඛති- දුක්ඛ නිරෝධ ආර්ය සත්‍ය පිළිබඳ සැක කරයි නම්, දුක්ඛ නිරෝධ ගාමිණී පටිපදාය කංඛතී ‘ දුක්ඛ නිරෝධ ගාමිණී පටිපදාව නම් වූ නිවන් මඟ ගැන, ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය ගැන සැක කරයි නම්, ඔහුට නිවන් අවබෝධය බොහෝ සෙයින් ම දුරස් වෙන බව යි. බොහෝ සෙයින් ම ඈත් වන බව යි.


යම් කිසිවෙක් ඉපදීම දුක යිි, දිරාපත්වීම දුක යි, රෝගී වීම දුක යි, මරණය දුක යි ආදී වශයෙන් දුක්ඛ ආර්ය සත්‍ය ගැන සැක කරයි නම්, ‘ලබා උපන් හැටි තමයි, මොනවා කරන්නද? කරුමේ තමයි, යනුවෙන් උඩින් පල්ලෙන් කල්පනා කරනවා නම්, ඒ වගේ කෙනෙක් නම්, සැකයෙන් එතෙර වන්නේ නැහැ. දුකට හේතුව ත්‍රිිවිධි තණ්හාව යි. කාම තණ්හා, භව තණ්හා, විභව තණ්හා වන්නේ ත්‍රිවිධ තණ්හාව යි. යම්කිසි කෙනෙක් ත්‍රිවිධ තණ්හාව නිසා දුක හටගන්නවා යනුවෙන් විිශ්වාස නො කර දුකට හේතුව අසවල් කාරණය යි, යනුවෙන් දුකට හේතුව වන සැබෑම කරුණ වන තණ්හාව පිළිබඳව අවබෝධයක් ලබා නො ගෙන දුක්ඛ සමුදය ආර්ය සත්‍ය සැක කරයි නම්, ඒ තැනැත්තාට චතුරාර්ය සත්‍ය ධර්මය අවබෝධ කරගන්නට හැකියාවක් ලැබෙන්නේ නැහැ. යම් කෙනෙක් දුක්ඛ නිරෝධ ආර්ය සත්‍ය සැක කරයි නම්, එනම්, කාම තණ්හාවෙන් , භව තණ්හාවෙන් , විභව තණ්හාවෙන් දුක්ඛ නිරෝධය, දුකේ අවසානය යනුවෙන් යම් කෙනෙක් අවබෝධ කරගන්නේ නැතිව, විශ්වාස කරන්නේ නැතිව දුක්ඛ නිරෝධ ආර්ය සත්‍ය පිළිබඳ ව සැකයට එළැඹේනම්, ඔහු පවා චතුරාර්ය සත්‍ය අවබෝධ කරන්නට සුදුසුකම් ලබන්නේ නැහැ. යම් කෙනෙක් දුක්ඛ නිරෝධ ගාමිණී පටිපදා ආර්ය සත්‍ය නම් වූ උතුම් නිවන් මඟ වන ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය ගැන සැක කරයි නම්, භවයේ උපත ලැබූ සත්ත්වයා ඔහේ පැවතිලා, ඉබේටම අභාවයට පත් වෙනවා යන මක්ඛලී ගෝසාල වැනි දෘෂ්ටි ගතිකයන්ගේ , මිත්‍යාමත ධාරීන්ගේ අදහස් වලට එළැඹුණොත් ඔහු පවා දුකෙන් අත් මිදෙන්නේ නැති කෙනෙකු විලසයි, හඳුන්වා දිය යුත්තේ. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය ගැන සඳහන් කිරීමේ දී අවබෝධ කරගන්නට ඕනේ සම්මා දිට්ඨිය, නිවන් මාර්ගය ගමන් කරන කෙනාට අදාළ මූලික කරුණ යි. එය ශරීරයේ හිස වගෙ යි. ශරීරයේ හිස තිබුණොත් කඳ සහ අනෙක් සියලුම අංග නියමාකාරයෙන් පාලනය වන්නේ. ශරීරයෙන් හිස ගලවා වෙන් කළොත් කඳෙන් වැඩක් ගන්නට කෙසේවත් බැහැ. ධර්ම මාර්ගයේ ගමන් කරද්දී පවා එලෙස මයි. සම්මා දිට්ඨිය තිබෙන ශ්‍රාවකයා තමයි, අනෙකුත් මාර්ග පූර්ණත්වයට පත් කරගන්නේ. යම් කෙනෙක් සම්මා දිට්ඨිය පිළිබඳ සැක කළොත්, ඒ පුද්ගලයාට සංසාරික වශයෙන් බලවත් පාඩුවක්, බලවත් අලාභයක් සිදු වෙයි.


නිවන් මාර්ගයේ ගමන් කරන, ශ්‍රාවකයා අවබෝධ කරගන්නට ඕනේ, සම්මා දිට්ඨිය මත පිහිටා දෘෂ්ටිය ඍජු කරගෙන යහපත් සිතිවිලි, යහපත් කල්පනාවක් පවත්වා ගන්නට අවශ්‍ය යි කියලා. තම යහපත් කල්පනාව පිළිබඳ ව සැකයකට ආවොත්, එනම් සම්මා සංකල්ප පිළිබඳ සැක කළොත්, ඒ පුද්ගලයා පවා දුකෙන් අත් මිදෙන්නේ නැහැ. වචන භාවිතය වුව ද එලෙසම යි. නිවන් මාර්ගයේ වචන භාවිතයට ප්‍රමුඛස්ථානයක් ලබා දී තිබෙනවා. ඒ නිසා මාර්ගාංගයක් ලෙස සම්මා වාචා යනුවෙන් විශේෂ කරුණක් තුන්වනුව හඳුන්වනවා. වචන භාවිතයේ දී අප බොහෝ ප්‍රවේශම් විය යුතු යි. වචන භාවිතයේ දී සියලුම ආකාරයේ වචන කතා නොකර ඉන්නැ’යි පවසන්නේ නැහැ. හැම ආකාරයකින් ම වචන කථා කර, කර ඉන්නැ’යි පවසන්නේත් නැහැ. යම් වචනයක් අකුසල් නම්, එවැනි වචන කතා නො කළ යුතු යි. යම් වචනයක් කුසල් නම්, එවැනි වචන කතා කළ යුතු යි. එය සම්මා වාචා නම් වෙයි. සම්මා කම්මන්ත වුවත් එලෙසම යි. හැම කටයුත්තක් ම කරන්න. හැම කටයුත්තක් ම කරන්න එපා කියලා බුදු දහමේ සඳහන් වන්නේ නැහැ. යම් ක්‍රියාවක් හේතු කරගෙන අකුසල් හට ගන්නවා නම්, එවැනි කටයුතු කරන්නට එපා. යම් ක්‍රියාවක් හේතු කරගෙන කුසල් වැඩෙනවා නම්, එවැනි ක්‍රියා කළ යුතු යැ’යි යනුවෙන් බුදුදහම අපට මඟ පෙන්වන්නේ. ධනෝපායන ක්‍රම ගැනත් මෙහිදී සඳහන් කළ යුතු ම යි. එය හඳුන්වන්නේ සම්මා ආජීව ලෙස යි. ධනෝපායන ක්‍රම ගැන හැඳින්වීමේ දී සරලව සඳහන් කළොත් ඔබ කරන රැකියාව , ඔබ කරන වෙළෙඳාම , ඔබ කරන ගොවිතැන කෙටියෙන් ම සඳහන් කළොත්, ඔබට මුදල් ගලා එන ක්‍රමය දෙස ඔබ සැකයෙන් ම බැලිය යුතු යි. මට මුදල් ලැබෙන ක්‍රමය ධාර්මික යි ද? අධාර්මික යි ද? ධාර්මික ක්‍රමයක් නම්, ඔබ එය කළ යුතු යි. ඒ ගැන සැක කළ යුතු නැහැ. එය ධර්ම මාර්ගයට හානියක් නැහැ. ගෘහස්ත ජීවිත ගත කරන උදවියට ධනය අත්‍යවශ්‍ය ම කාරණයක්. සම්මා වායාමත් එලෙස ම යි. වායාම යනු වීර්යය යි.


නිර්වාණාවබෝධය කරා යන ශ්‍රාවකයාට යහපත් වීර්යයක් තිබිය යුතු යි. එලෙසම යහපත් සිහි කල්පනාවක් තිබිය යුතු යි. එය සම්මා සතිය යි. කුසල් අරමුණු තුළ ධ්‍යාන සමාධි උපදවා ගැනීම සම්මා සමාධිය යි. මේ අංග අටකින් යුක්ත නිවන් මාර්ගය පිළිබඳව යම් කෙනෙක් සැක කළොත්, ඒ කෙනා බැහැර වෙන්නේ අමා මහා නිවනින් බව ඉතා හොඳින් තේරුම් ගත යුතු කාරණයක්. ඒ නිසා බුදුන් වහන්සේගේ සම්බුදු උපත, සම්මා සම්බුද්ධත්වය, පරිනිර්වාණය යන වෙසක් තෙමඟුල සමරන මේ කාලයේ හදවත් දහම තුළින් පෝෂණය කළ යුතු යි. බුදුරජාණන් වහන්සේ පිළිබඳව, බුදුරජාණන් වහන්සේ්ගේ ඉගැන්වීම් පිළිබඳව ගැඹුරු විශ්වාසයක් ඇතිකරගෙන සැකයෙන් එතෙර විය යුතු යි. එසේනම්, ධර්ම මාර්ගය පිළිබඳව සැක නො කොට නිවන් මඟ ගැන විශ්වාසයෙන් ජාති, ජරා, ව්‍යාධි, මරණ නැත්තා වූ අමා මහා නිවනින් සැනසෙන්නට ධර්ම මාර්ගය උපකාරයක් ම වේවා!


- ජම්මික ප්‍රබෝධනී වැලිකල




උද්ධච්ච කුක්කුච්ච නීවරණය

 



පංච නීවරණ ධර්ම :


උද්ධච්ච කුක්කුච්ච නීවරණය

ඌරුගමුවේ අස්සජි හිමි


පංච නීවරණ අතර සිව්වැන්න උද්ධච්ච කුක්කුච්චය යි. පුද්ගලයෙකු ගේ නුවණැස දුර්වල කොට නිවන් මග අවහිර කරවීමට සෙසු නීවරණ ධර්ම සේ ම මෙම උද්ධච්ච කුක්කුච්චය ද හේතු වෙයි.


උද්ධච්ච යනු සිත එක් අරමුණක නො පිහිටා නොසන්සුන්ව නොයෙක් නොයෙක් අරමුණු කරා විසිර පැවතීම යි. කුක්කුච්ච යනු කළ දුසිරිත් හා නො කළ සුසිරිත් පිළිබඳව ඇතිවන පසුතැවිල්ල යි. එනම් “මම පාපයක් කළෙමි”යි, තමා කළ පාපය ගැන පසුතැවීමෙන් ම “මට කුසල් කිරීමට නොහැකි වූයේ යැ”යි සිදු නොකළ කුසල කර්ම ගැන පසුතැවීම යි. ඇතැම් විට ඒ ඒ පුද්ගල මානසික ස්වභාවය අනුව සිදු නො කළ පාපය ගැන හා සිදු කළ කුසලය ගැන ද පසුතැවෙන අවස්ථා උදාවිය හැකි ය.


එසේම නිවැරැදි දෙය වැරැදි දෙයක් ලෙසත්, වැරැදි දෙය නිවැරැදි දෙයක් ලෙසත් පහළ වන සිතිවිලි ද කුක්කුච්ච ගණයට අයත් වෙයි. මෙහි දී කරුණාව පෙරදැරි කරගෙන හෙවත් කරුණා වේශයෙන් ඇතිවන කුක්කුච්චයක් පවතියි. එනම් තමන්ට උපකාර කළ දෙමව්පියන්, ගුරුවරුන් හා තවත් පුද්ගලයන් වෙත කිසිදු සැලකිල්ලක් කිරීමට ඉඩක් නොලැබුණේ යැයි, සිතමින් පසුතැවීම යි. එසේ සිතනුයේ ඔවුනට දයාව දක්වන්නා වූ ස්වරූපයකිනි.


තවත් සමහරු කෝපය නිසා හෝ ලාභය පිණිස හෝ සතුන් මැරීම, අනුන්ට හිංසා පීඩා කිරීම සිදු කොට අවසානයේ සිදු කළ පාපය ගැන පසුතැවෙති.


ඒ තමා විසින් පීඩා කරන ලද මිනිසුන්ට හා මැරූ සත්ත්වයන්ට අනුකම්පා කරන ස්වරූපයකිනි. එසේ අනුකම්පා කිරීම, දයාව දැක්වීම සිදුකළ පාපය අඩුවීමට හේතුවක් වෙතැ යි, සමහරු කල්පනා කරති. එහෙත් මෙම කුක්කුච්චය කළ පාපය අහෝසිවීමට හෝ අඩුවීමට හේතුවක් නො වේ.


එසේ ම තවත් සමහරු කුසල් නො කොට කුසල් කළ හැකිව තිබූ අනන්ත අප්‍රමාණ අවස්ථාවන් ගැන සිහිපත් කරමින් පසුතැවෙති. තමා පෙර කුසල් කිරීමට සිතූ අවස්ථාවන් මතකයට නගා ගනිමින් මෙසේ කල්පනා කරති. “මහා දානමය පින්කමක් සපුරා ගැනීමට මම අපේක්ෂා කරගෙන සිටියෙමි. එහෙත් නිවාඩු නොමැතිවීමත්, පවත්නා අධික කාර්යබහුලතාවත් නිසා එය සිදුකරගත නොහැකි වුණි. සිල් සමාදන්වීමට අපේක්ෂා කරගෙන සිටි නමුත් නිවෙස්වල පවත්නා කරදර නිසා ඊට අවස්ථාවක් නොලැබුණි.” යනාදී ලෙස පශ්චත්තාප වෙති. කුසලයට කිසිදු අවස්ථාවක් නොලැබුණු හෙයින් එය පශ්චත්තාපයක් ම පමණෙකි.


උද්ධච්ච ,කුක්කුච්චය නිසා කිසිවක් එක දිගට කරගෙන යාමට අවස්ථාවක් නො ලැබෙයි. අහිතකර සිතිවිලි මගින් ඊට නොයෙකුත් බාධා පැමිණෙන්නේ ය. එසේම විවේකස්ථානයක හිඳ භාවනා වැඩුව ද ඔහුට ඉතා සුලු දෙය කෙරෙහි පවා සැක ඇති වී ඒවා තමන්ම විසඳා ගැන්මට යාමෙන් භාවනාවටද බාධා ඇතිකර ගන්නේ ය.


සිත සන්සුන් කරගෙන කුසල් අකුසල් කවරේදැ යි, තේරුම් ගැනීම මෙම නීවරණ ධර්මය තුරන්කර ගැනීමේ එකම මඟ යි. නො එසේ නම් කුසල් යැයි සිතා ඊට අදාළ නො වන දේ පවා සිදු කිරීමට පෙළඹෙනු ඇත. ධර්මය පිළිබඳ අවබෝධයක් තිබීම මෙම නීවරණ තුරන්කර ගැනීමට බෙහෙවින්ම උපකාර වෙයි.


කැප අකැප දේ පිළිබඳ සැක තැන් වෙතොත් ඒවා විචාරා විමසා නිවැරැදි දේ වටහාගත යුතු ය. වෙසෙසින් විනයෙහි ඇල්ම ද නුවණින් සහ වයසින් වැඩිහිටි තෙරුන් වහන්සේලා හා උතුමන් ඇසුරු කිරීම ද මෙයින් මිදිය හැකි මග යි. එපමණක් ද නොව උද්ධච්ච කුක්කුච්චය ප්‍රහීණ කළ උතුමන් හා ඇසුරට යොමු වීමත්, සතර ඉරියව්වේ දී ම මේ පිළිබඳ මනා සිහියෙන් පසුවීමත් ඉතා වැදගත් ය. මෙම උද්ධච්ච කුක්කුච්චය සහමුලින්ම ප්‍රහීණ වන්නේ අරහත් මාර්ගයෙනි.

පංච නීවරණ ධර්ම : ථීනමිද්ධ නීවරණය



පංච නීවරණ ධර්ම :

ථීනමිද්ධ නීවරණය

පොල්පිටිමූකලානේ පඤ්ඤාසිරි හිමි


ඒ භාග්‍යවත් බුදුරජාණන් වහන්සේ සම්බුද්ධත්වයට පත්වීමෙන් පසුව සසරින් නිදහස් වීම පිණිස චතුරාර්ය සත්‍ය ධර්මය අවබෝධ කළ යුතු බව දේශනා කළා. එහිදී හමුවන ප්‍රධාන බාධක පහක් පිළිබඳවත් උන්වහන්සේ දේශනා කළා.


ඒ තමයි නීවරණ. නිවන් මග අහුරාලන කරුණු, එවැනි නීවරණයන් පහක් දේශනා කර වදාළා. ඒ අතරින් නිවන්මග අහුරාලන ප්‍රධාන කරුණක් වන නිදිමත හා අලසබව (ථීනමිද්ධය) පිළිබඳවයි, මෙහිදී විස්තර කෙරෙන්නේ. ථීනමිද්ධය පිළිබඳ බුදුරජාණන් වහන්සේ විවිධ සූත්‍රවලදී කරුණු පැහැදිලි කර තිබෙනවා.


අංගුත්තර නිකායේ හතරවන භාගයේ පචලායන සූත්‍රයේ දී ත්, ඒ වගේම අංගුත්තර නිකායේ සංහාරව සූත්‍රයේ දී ත් බුදුන්වහන්සේ ථීනමිද්ධය පිළිබඳව විවරණය කර තිබෙනවා. සංයුක්ත නිකායේ අටුවාව තුළත් ථීනමිද්ධය දුරුකර ගැනීමට ආලෝක සංඥාව වැඩීම පිළිබඳව දේශනා කරනවා. දීඝනිකායේ සීලස්ඛන්ධ වර්ගයේ සාමඤ්ඤඵල සූත්‍ර ආදි සූත්‍රවලදී මේ පිළිබඳව ඉගෙන ගන්නට ලැබෙනව, අද මේ සඳහා අංගුත්තර නිකායේ හතරවන කොටසේ අභ්‍යකත වර්ගයේ පචලායන සූත්‍රය, නැතිනම් නිදිකිරා වැටීම ගැන ඍජු ලෙස කළ දේශනාවෙන් කරුණු ඉදිරිපත් කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙනවා.


එදා බුදුරජාණන් වහන්සේ භග්ග ජනපදයේ සුංසුමාරගිරබේසකලා වනයෙහි වැඩවාසය කරන විට ආයුෂ්මත් මහා මොග්ගල්ලානයන් වහන්සේ මගධ ජනපදයේ කල්ලවාලමුත්ත ග්‍රාමයේ නිදිකිරා වැටෙමින් වාඩි වී සිටින ආකාරය බුදුරජාණන් වහන්සේට දිවැසින් දැකබලා ගන්නට ලැබෙනවා. උන්වහන්සේ බලවත් පුරුෂයෙක්. හැකිලූ අතක් දිගහරින්නේ යම් සේ ද, දික්කල අතක් හකුලන්නේ යම් සේද ඒ ආකාරයෙන් මුගලන් මහරහතන් වහන්සේ වැඩසිටින ස්ථානයෙහි පෙනී සිට උන්වහන්සේගෙන් විමසා සිටියා ‘ඔබ නිදිකිරා වැටෙනවා නේද? කියලා. එහෙමයි ස්වාමීනි කියල මොග්ගල්ලානයන් වහන්සේ ප්‍රකාශ කරනවා. එහි දී ථීනමිද්ධය නැතිකර ගැනීම පිණිස උන්වහන්සේ මේ ආකාරයට උපදෙස් මාලාවක් දෙනවා. “යම් සංඥාවකින් වාසය කරනවිට නිදිමත එනවා නම් අන්න ඒ සංඥාව මෙනෙහි කරන්න එපා. බහුලව වඩන්න එපා. එසේ කරද්දි නිදිමත ප්‍රහාණය වෙනවා නම් ඒක වෙන්න පුළුවන් දෙයක් කියලා බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කළා .


ඒ ආකාරයටත් නිදිමත ප්‍රහාණය වෙන්නේ නැතිනම් තමන් ශ්‍රවණය කළ ධර්මය සිතින් අනුවිතර්ක කරන්න. අනුවිචාර කරන්න. එය මනසින් මෙනෙහි කරන්න. එවිට නිදිමත ප්‍රහාණය වෙනවානම් ඒක වෙන්න පුළුවන් දෙයක්. ඉන්පසුව උන්වහන්සේ දේශනා කරනවා “මොග්ගල්ලාන ඔබ ඇසූ ධර්මය විස්තර වශයෙන් සජ්ඣායනය කරන්න. එවිට නිදිමත ප්‍රහාණය වෙනවා නම් ඒක වෙන්න පුළුවන් කරුණක්.


ඊළඟට උන්වහන්සේ දේශනා කරනවා ඒ ආකාරයටත් නිදිමත ප්‍රහාණය වෙන්නේ නැතිනම් කන්පෙති, දෙකන් හා අත්පා, අත්ලෙන් හොඳින් පිරිමදින්න. එවිට නිදිමත ප්‍රහාණය වෙනවා නම් ඒක වෙන්න පුළුවන් දෙයක්.


ඒ ආකාරයටත් නිදිමත ප්‍රහාණය වෙන්නේ නැතිනම් මොග්ගල්ලාන ඔබ ඉඳගෙන සිටින ආසනයෙන් නැගිටලා සිහිල්දිය අරගෙන ඇස් දෙක සෝදන්න. ඉන්පසුව වටපිට බලන්න. අහස දෙස තරු දෙස බලන්න. එවිට නිදිමත ප්‍රහාණය වෙනව නම් ඒ නිදිමත ප්‍රහාණය වෙන්න පුළුවන් කරුණක් හැටියට බුදුරදුන් පෙන්වා දුන්නා. එහෙමත් නිදිමත ප්‍රහාණය වෙන්නේ නැතිනම් ආලෝක සංඥාව මෙනෙහි කරන ලෙස දේශනා කළා.. ඒ ආකාරයට නිදිමතට යට නොවී ප්‍රභාස්වරව සිත මඩන්න යැයි උන්වහන්සේ දේශනා කළා. ඒ ආකාරයට වාසය කරනවිට නිදිමත ප්‍රහාණය වෙනවා නම් ඒක වෙන්න පුළුවන් දෙයක් ලෙසට බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර වදාළා.


ඒ අවස්ථාවේදීත් නිදිමත ප්‍රහාණය වෙන්නේ නැතිනම් අධිෂ්ඨානයෙන් යුක්තව සක්මනෙහි නිරත වන ලෙස පැවසුවා. එවිට නිදිමත ප්‍රහාණය වෙනව නම් ඒක වෙන්න පුළුවන් දෙයක් කියල උන්වහන්සේ දේශනා කළා. එලෙස වාසය කරද්දීත් නිදිමත ප්‍රහාණය වෙන්නේ නැතිනම් දකුණු පාදයෙන් වම් පාදය මදක් ඇළට තබාගෙන සිහිනුවණින් යුක්තව නැගිටිමි කියන සංඥාව මෙනෙහි කරගෙන සිංහ සෙයියාවෙන් මතු වේලාවක් සැතපෙන්න. අවදි වූ විගස වහාම නැගිටින්න. නිද්‍රා සැපයෙහි, ස්පර්ශ සැපයෙහි, අලස සැපයෙහි නැවත නැවත යෙදෙමින් වාසය කරන්නේ නැහැ කියල නික්මෙන්න කියල බුදුරදුන් දේශනා කළා .


ඒ වගේම යම් භික්ෂුවක් මානය නමැති හොඬවැල දැඩිව ඔසවාගෙන දායක පවුල් කරා එළඹෙන්නේ නැහැ කියල හික්මෙන්න කියලත් බුදුරදුන් දේශනා කරනව. එවිට මොග්ගල්ලානයන් වහන්සේ බුදුරදුන්ට ප්‍රකාශ කරනවා “ස්වාමීනි භාග්‍යවතුන් වහන්ස, ඔබ වහන්සේ සංශේපයෙන් දේශනා කරන්නේ භික්ෂුවක් තණ්හාව ගෙවා දමා දුකින් නිදහස් වෙනවා නම් නියම ලෙස නිවන් මගේ නිමාවට පැමිණියා” කියන බවයි. දෙව් මිනිසුන් අතර ශ්‍රේෂ්ඨ පුද්ගලයෙක් වෙනවා කියන අර්ථයයි.


එවිට බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කරනවා “පින්වත් මොග්ගල්ලායන සංෂේපයෙන් කියනවා නම් භික්ෂුවක් තණ්හාව ගෙවා දැමීමෙන් දුකින් නිදහස් වෙනවා. ඒ අත්‍යන්ත වූ නියම නිෂ්ටාවට පැමිණෙනවා. අත්‍යන්ත වු බ්‍රහ්මචාරි තත්ත්වයට පත්වෙලා, අත්‍යන්ත වූ නිවන් මගේ නිමාවට පැමිණෙනවා. දෙව් මිනිසුන් අතර ශ්‍රේෂ්ඨ වෙනවා යනුවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ මේ දේශනාව සමාප්ත කරනවා. මේ වෙසක් සමයේ දී මේ සියලු නීවරණ දුරලා නිවන් මගට පිවිසීමට ඔබ සියලු දෙනාටම වාසනාව උදාවේවා.


අයන්ති විතාන


පංච නීවරණ ධර්ම : ව්‍යාපාද නීවරණය



පංච නීවරණ ධර්ම :
ව්‍යාපාද නීවරණය


ව්‍යාපාදය කියන්නේ සිතක ඇතිවන තරහ සිතිවිලියි. නැතිනම් රූප, ශබ්ද, ගන්ධ, රස, පහස යන පංචකාම ගුණ කෙරෙහි කෙනෙකුගේ සිතේ ඇතිවන ගැටීම යි.

ව්‍යාපාදය ඉපදීම පිණිසත්, උපන් ව්‍යාපාදය බලවත්වීම පිණිසත් හේතුවන කාරණා බුදුරජාණන් වහන්සේ මනාකොට පෙන්වා දී තිබෙනවා. එනම් හිතේ ගැටීම ඇතිකරවන අරමුණු (පටිඝ නිමිත්ත) පිළිගැනීමත්, අනවබෝධයෙන් ඒ ගැන කල්පනා කිරීමත් තුළින් ව්‍යාපාදය හට ගන්නවා. ඒ වගේ ම හටගත් ව්‍යාපාදය බලවත් වෙනවා. නූපන් ව්‍යාපාදය නූපදීම පිණිසත්, උපන් ව්‍යාපාදය ප්‍රහාණය වීම පිණිසත් උපකාරී වන කරුණු භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙලෙස දේශනා කොට වදාළා. ව්‍යාපාදය දුරුවීමට නම් කරුණා වූ මෛත්‍රී ආදී ගුණධර්ම බලවත් කර ගැනීමත්, ධර්මයට අනුව නුවණින් මෙනෙහි කිරීමත් සිදුකළ යුතු යි.

ව්‍යාපාදය ඇතුළු නීවරණ පහ නිසා යථාර්ථය වටහා ගැනීමට නොහැකි පරිදි අරමුණුවලට මුළුමනින්ම වසඟ කරවාලන අන්ධයෙක් බවට පත් කරවනවා. (අන්ධ කරණා) දහම් ඇස නම්වූ නුවණැස නැති කර දමනවා. (අචක්ඛු කරණා) අඤ්ඤාන භාවයේම ගිල්වා තබනවා. (අඤ්ඤාණකරණා) සද්ධර්මය අවබෝධ කිරීමේ හැකියාව නැතිකර දමනවා. දුක් උපදවාලන පක්ෂයටම අයිති වෙනවා. සංසාර දුකින් නිදහස් වීම පිණිස උපකාර නොවේ. (අනිබ්බාණා සංවත්තනිකෝ) කියා ශාස්තෘන් වහන්සේ වදාළා. එනිසා ධම්මානුපස්සනාවේ යෙදෙන ශ්‍රාවකයා, අකුසල් ගොඩක් කියා හඳුන්වන මෙම නීවරණ ප්‍රහාණය කිරීමට සිහිය, නුවණ වීරිය, යොදවනවා.

හු පංච කාම ගුණයන් කෙරෙහි ගැටීම තමා තුළ පවතින කල්හි ව්‍යාපාදය මා තුළ දැන් පවතී යයි මනා කොට දැන ගන්නවා. (සන්තං වා අජ්ඣත්තං ව්‍යාපාදං, අත්ථි මේ අජ්ඣත්තං ව්‍යාපාදෝති පජානාති

තරහ ඇතිවූ විට නුවණින් තමන්ගේ සිත දෙස බලනවා. මේ තරහ ඇතිවුණේ පටිඝ නිමිත්ත යි, අයෝනිසෝ මනසිකාරය යි නිසා. ඒ නිසා යෝනිසෝ මනසිකාරයෙන් පටිඝ නිමිත්ත බැහැර කර මෛත්‍රී නිමිත්තක සිත පිහිටුවා ගැනීමයි එතැන දී කරන්න තිබෙන්නේ. මේ ආකාරයට යෝනිසෝ මනිසිකාරයන් මෙත් සිත ඇතිකරගෙන ව්‍යාපාදය දුරු කරගත්විට, දැන් මගේ සිතේ තරහක් නැහැ යනුවෙන් මනාකොට තේරුම් ගන්නවා. (අසන්තං වා අජ්ඣත්තං ව්‍යාපාදං, නත්ථි මේ අජ්ඣත්තං ව්‍යාපාදෝති පජානාති)

ඒ වගේම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දේශනාකොට වදාළා, යම් ආකාරයකින් අනවබෝධයෙන් කටයුතු කිරීම නිසා, තමා තුළ හට නො ගන්නා වූ ව්‍යාපාදය හටගන්නේ වෙයි ද , ශ්‍රාවකයා එය ද මනාකොට දැන ගන්නවා. (යථා ච අනුප්පන්නස්ස ව්‍යාපාදස්ස උප්පාදෝ හෝති තඤ්ච පජානාති) යම් ආකාරයකින් සතිපට්ඨානයෙහි සිත මනාව පිහිටුවා ගැනීම නිසා කලින් හටගෙන තිබුණා වූ ව්‍යාපාදය ප්‍රහීණ වී යන්නේ වේ ද, එය ද මනාකොට දැන ගන්නවා. (යථා ච උප්පන්නස්ස ව්‍යාපාදස්ස පහාණං හෝති, තඤ්ච පජානාති) එසේම යම් ආකාරයකින් අවබෝධ ඤාණය තුළින් යථාර්ථය දැකීම නිසා ප්‍රහීණ වී ගියා වූ ව්‍යාපාදය , මතු කිසි කලෙකත් හට නො ගන්නේ වේ ද, එය ද මනාකොට දැනගන්නවා. (යථා ච පහීණස්ස ව්‍යාපාදස්ස ආයතිං අනුප්පාදෝ හෝති, තඤ්ච පජානාති)

ව්‍යාපාදය ආදී නීවරණ ධර්මයන් ප්‍රහාණය කිරීමට උනන්දුව ඇතිවන්නේ ඒවායෙහි ආදීනව ධර්ම නුවණින් විමසා බැලීමෙනි. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අකුසල රාසි නම් සූත්‍ර දේශනාවේ දී නීවරණයන් ගැන වදාළේ මෙලෙසිනි. “පින්වත් මහණෙනි, අකුසල් ගොඩක් කියා යම් දෙයකට කිවයුතුනම්, මේ පංච නීවරණයන්ට ම කිව යුතු ය. මේ පංච නීවරණ තනිකරම අකුසල් ගොඩකි.”

එමෙන් ම, සංයුත්ත නිකායෙහි කිලේස සූත්‍රයෙහි දී, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ තවදුරටත් මෙලෙසින් කරුණු පෙන්වා දුන් සේක. “පින්වත් මහණෙනි, කිළිටි වී ගිය අපිරිසුදු රත්තරන් මෘදුත් නොවේ. කර්මණ්‍යත් නොවේ. ප්‍රභාස්වරත් නොවේ. වහා කැඩෙන්නේ ද වේ. එවැනි රත්තරන්, ආභරණ තැනීම වැනි රනින් කරන කටයුතු සඳහා ද නො ගනී.

පින්වත් මහණෙනි, එපරිද්දෙන් ම පංච නීවරණයන්ගෙන් කිලිටි වී ගිය අපිරිසුදු සිත මෘදුත් නොවේ. කර්මණ්‍යත් නොවේ. ප්‍රභාස්වරත් නොවේ. වහා බිඳ වැටෙයි. සිතෙහි මුල් බැසගත් කෙලෙසුන් ක්ෂය වීමට සුදුසු පරිද්දෙන් මනාකොට සමාධිමත් ද නොවේ.

පංච නීවරණයන්ගෙන් සිත මුදවා ගැනීම සද්ධර්මය තුළ ස්ථිරසාර ප්‍රගතියක් උදාකර ගැනීමට අතිශයින් ම රුකුල් දෙන බව භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පුන පුනා වදාළ සේක. එබැවින් ව්‍යාපාදය ආදී මෙම නීවරණයන් පිළිබඳ යථා තත්ත්වය අවබෝධ කරගැනීම ශ්‍රාවකයා කළයුතුම දෙයකි. අප මුලින් ම ඉගෙනගත් පරිදි ව්‍යාපාදය හටගන්නේ හේතු ප්‍රත්‍ය සහිතව ම ය. පවතින්නේ ද හේතු ප්‍රත්‍ය සහිතවම ය. ඒ හේතුන්, ඒ ප්‍රත්‍යයන් නැතිවීමෙන් ව්‍යාපාදය ද නැති වී යයි.

එනිසා අපගේ ශාස්තෘන් වහන්සේ වදාළ අයුරින් ව්‍යාපාදය ප්‍රහාණය කිරීම පිණිස මෛත්‍රිය ප්‍රගුණ කිරීමට අපි සියලු දෙනාම උත්සාහවත් වෙමු. එය සම්බුදු තෙමඟුල සමරන, මෙම උතුම් වෙසක් සමයේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ උදෙසා සිදුකළ හැකි උතුම් ප්‍රතිපත්ති පූජාවකි.

නයනා නිල්මිණී


Friday, October 29, 2021

පංච නීවරණ ධර්ම : කාමච්ඡන්ද නීවරණය


පංච නීවරණ ධර්ම :

කාමච්ඡන්ද නීවරණය
බත්තරමුල්ල සිරි සුදස්සනාරාම
සදහම් සෙනසුනෙහි
ප්‍රධාන අනුශාසක ආචාර්ය
මිරිස්සේ ධම්මික නා හිමි

කාමච්ඡන්දය නම් කාමයට හෙවත් ඇලීමට ඇති කැමැත්තයි. එනම් කාමාශාවයි. කාමය තනි වචනයක් ලෙස සලකන්නේ නම්, කැමැත්ත, ආශාව, රාගය, රූප ශබ්දා දී සතුටට හේතුවන දෙය ආදී ලෙසින් ගැනීමට හැකි ය. කාමච්ඡන්දය නම්, නිර්වාණ මාර්ගය අවහිර කරන පඤ්ච නීවරණ ධර්මයන්ගෙන් පළමුවැන්නයි. සිත කෙලෙසුන්ගෙන් මුදවා ගැනීමේ දී, දැඩි ආශාව, ලෝභය, මහත් සේ බාධා පමුණුවයි. මෙම දැඩි ආශාව හෙවත් විෂම වූ ලෝභය වස්තු කාම සහ ක්ලේශ කාමයන් හේතුකොට ගෙන ඇතිවෙයි.

ආහාරපාන, වස්ත්‍රාභරණ, යාන වාහන, ගෘහ භාණ්ඩ, විහාරාරාම, තනතුරු, පුත්‍ර - භාර්යා, ශිෂ්‍ය ඤාති හිතමිත්‍ර, දායක, ජීවිත, කීර්ති, ප්‍රශංසා, රට රටවල සංචාර, ස්ත්‍රී පුරුෂ දර්ශන, ප්‍රිය සම්භාෂණ ආදී ලෞකික වස්තූන් පිළිබඳව ඒවායින් ලබන ප්‍රීතිය සුවය පිළිබඳව ද ආශාව කමච්ඡන්දයේ ලක්ෂණයෝ ය. නිවන් මඟ අරමුණු කරන ගිහි හෝ පැවිදි ශ්‍රාවක ශ්‍රාවිකාවන්ට ඔවුන්ගේ චරිත ස්වභාවය සහ පැවැත්ම අනුව මේ කාමච්ඡන්දයේ ක්ලේශ විපාක බලය අඩු වැඩි විය හැකි ය.

ලෞකික ජීවිත ගත කරන ගිහි ශ්‍රාවක ශ්‍රාවිකාවන්ට ඉගෙනීම, රැකියාව, විවාහ, දරුවන්, මව්පියන්, ගේදොර, තනතුරු, කීර්ති ප්‍රශංසා හේතුකොට ගෙන වස්තුකාම සහ ක්ලේශ කාම බලවත්ව සහ නිතොර ඉපදීම ස්වභාවයකි. පැවිදිව නිවන් මඟ අරමුණු කරන විට ගිහි ජීවිතයේ ඇතිවන බොහෝ කාමච්ඡන්දයන් ඉපදීමට අරමුණු නොසැකසෙයි. එයට හේතුව නම්,

“සබ්බ දුක්ඛ නිස්සරණ නිබ්බාණ සච්ඡිකරණත්ථාය”

යනුවෙන් සියලු දුකින් නිදහස්ව නිවන් අවබෝධය පිණිස ම අරමුණු පවත්වනවා යන අදහස නිසා ය. පැවිදි වූවත් එම අරමුණෙන් බැහැර වූවොත් ගිහියන් මෙන් කාමච්ඡන්දය බහුල විය හැකි ය.

“සත්ව - පුද්ගල” සංඥාව නිච්ච, සුඛ, අත්ත වශයෙන් සිතින් ගැනීමෙන් උපාදානයන් සකස් වෙයි. සියලු සංඛත (පඨවි ආදී ධාතූන් හේතු කරගෙන හටගෙ, එම පඨවි ආදී ධාතූන් විසිර යන විට ක්ෂය, වයස, භංගවන සියල්ල) සංඛාර අනිච්ච, දුක්ඛ, අනත්ත නම් තිලක්ඛණයට යටත් කොට දැක රාග, දෝස, මෝහ, යටපත් වීමට, සංසිඳීමට, මුලින් ම උපුටා දැමීමට පුරුදු නොකරන ලද අභාවිත සිත් මෙසේ අරමුණු උපාදානය කර ගනී. එය කාමයට ඇති ඇල්මෙන් සිදුවන්නකි. එය එසේ සිදුවන්නේ කුමක් නිසා ද? ඉහත සඳහන් කළ ආකාරයෙන් අභාවිත සිත් ඇත්තා විසින් ඇස ආදී ඉන්ද්‍රියන්ගෙන් රූපාදී අරමුණු ගන්නා විට නිමිති අනුනිමිති,ව්‍යඤ්ජන රස වශයෙන් කාම ගුණ සකස් කර ගනු ලැබේ. එනම් පුද්ගලයෙක් නම් අඟ පසඟ, ආකාරය, ලීලාව, සිනහව, හැසිරීම කතාබහ ආදී වශයෙන් අවිඤ්ඤාණක වස්තුවක් නම් පෙනුම, රසය, පනවා ගත් වටිනාකම් අනුව ඇලීම්, බැඳීම්, සිතින් අයිතිකර ගැනීම් වශයෙනි.

මෙම මානසික ස්වභාවය පඤ්චකාම ගුණයන්ගේ ඉපදීම ලෙස ද දක්වයි. “චක්ඛු විඤ්ඤෙය්‍යා රූපා ඉට්ඨා කන්තා මනාපා පියරූපා කාමූපසංහිතා රජනීයා” යනුවෙන් දැක්වූ පරිදි චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් රූප ගන්නා විට ඉටු වඩන, මනවඩන, ප්‍රිය දැයෙහි, කාමයෙන් යුත්, සිත් අලවන ලෙසින් නිමිති, ලක්ෂණ, රස සලකා ගැනීම ය. තවදුරටත් මෙය මෙසේ විස්තර කළ හැකිය.

“චක්ඛුනා රූපං දිස්වා සුඛාය වේදනාය ඵුට්ඨෝ සමානො අභිනන්දති, අභිවදති, අජ්ඣෝසාය තිට්ඨති”.

එනම් ඇසින් රූපයක් දැක, ‘මම’ කොටගත් සැප වේදනාවෙන් ස්පර්ශ කරමින්, නිමිති ගනිමින්, ඒ ගැන සතුටුවෙයි. ඒ ගැන කියයි.

ප්‍රාර්ථනා කරයි. සිත ඒ අරමුණෙහි ඔසවා තබයි. එනම් සිතෙහි ප්‍රධාන කොට පනවා ගනී. මේ කාමච්ඡන්දයේ හටගැනීම සහ ස්වභාවයයි. කාමච්ඡන්දය ප්‍රහාණය වීම පිණිස මෙසේ මනසිකාරය කළ යුත්තේ ය. “භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් කාමයෝ අල්ප ආස්වාද ඇතියහ. බොහෝ දුක් ඇත්තාහ. බොහෝ උපායාස ඇත්තා හ. බොහෝ ආදීනව ඇත්තාහ යැයි වදාරන ලදහ.

“අට්ඨකංකලූපමා කාමා” කාමයෝ මස් ලේ නැති ඇට සැකිල්ලක් බඳු ය. යනුවෙන් කාමයේම කොටසක් වන රාගය ප්‍රහාණය පිණිස මෙසේ සිහිපත් කිරීම සුදුසු ය. “රාගය සිත කය දවන ගින්නකි. පපුවට අනින කිනිස්සකි. මිත්‍ර වේශයෙන් එන සතුරෙකි. ගුණ දහම් පැහැර ගන්නා සොරෙකි. නුවණැස වසන පටලයෙකි. සිත දුබල කරන රෝගයකි.

ගොඩනැගිය නොහෙන සේ එරෙන මඩ වගුරකි. සත්වයන් ගිල්වා මරන ඕඝයෙකි. මෙලොව ම දාස බවට පමුණුවන පාපයෙකි. අපායට ගෙන යන්නට එන යම දූතයෙකි. නිවන් මග වසන පවුරකි. මේ රාගයෝ හට ගන්නේ දෙතිස් කුණපයන්ගෙන් පිරිපුන් අපවිත්‍ර වළකය. අපවිත්‍ර පිරවූ, බිඳෙන, නිතර අපවිත්‍ර පිටට ගලා එන බඳුනකටය. නපුරු වූ කාමයෝ, රාගයෝ මා සිත දුරුවේවා යනුවෙනි.

දීපා පෙරේරා

 

පහාරාද සූත්‍රය

බුදුසමිදාණෝ පහාරාද අසුරයන් ගේ් පැමිණීම පිළිබඳ සතුට ප්‍රකාශ කරමින් පසෙක සිටි අසූරේන්ද්‍ර සම¼ග තමන් වහන්සේගේ එක් දේශනා ශෛලියක් වූ ප්‍රශ්නෝත්තර...