හැමදීමේ අනුසස් – ප්‍රිය උපදවන රූපයක් ලැබීම – ආදර්ශවත් අටුවා කථා 17
වත් පිළිවෙත් කිරිම භික්ෂු ජීවිතය හැඩ ගන්වා ගැනිමේ ප්‍රධාන මාර්ගයකි. ඒ අතුරින් ඇමදීම නිසා විශේෂ ආනිසංස රාශියක් ලැබේ. මෙවැනි කටයුත්තක යෙදීම නිසා අභය තෙරුන් වහන්සේට ද එක්තරා අමාත්‍ය පුත්‍රයෙකුටද එහි කුසල විපාක වශයෙන් දෙදෙනාම වඩාත් ප්‍රිය උපදවන ලෙස උපත ලැබීය.
අභය තෙරුන් වහන්සේ ද අමාත්‍ය පුත්‍රයාද අතරින් වඩාත් පැහැදීම ඇති කරන පෙනුමක් ඇත්තේ කාහට දැයි පැනයක් උද්ගත විය. දෙදෙනාම එකම ස්ථානයක දී බැලිය යුතු යැයි කතිකාවක් වීය. ඥාතීන් විසින් අමාත්‍ය පුත්‍රයා සරසවා වහා වහා චෛත්‍ය වන්දනා කිරීමට පිටත් කරනු ලැබීය. තෙරුන් වහන්සේ මව්තුමිය ද නව චීවරයක් කරවවා තෙරුන් වහන්සේට ලබා දුන්නේය. උන්වහන්සේ ද සිවුරු ගෙන භික්ෂු සංඝයා පිරිවරා මහා චෛත්‍ය වන්දනා කිරීමට නික්මුණු සේක. දෙදෙනාම මහා චෛත්‍ය මළුවේදී මුණ ගැසුනහ. එවිට කෙරුන් වහන්සේ මෙවැනි පැනයක් විමසු සේක.
“අවැත්නි කෙසේ නම් මහළු තෙරුන් වහන්සේ ඇමදු කසළ ඉවත් කොට තමන් වහන්සේ සමග තරඟයට පිවිසියේ ද? ”
පෙර ජීවිතයක දී තෙරුන් වහන්සේ මහළු තෙරුන් වහන්සේ නමක්ව සිට කාචරගාම සෑ මළුව ඇමදූ සේක. අමාත්‍ය පුත්‍රයා මහා උපාසකයෙක් ව සිට ඒ කසල සියල්ල ඉවත දැමීමේ කාර්යයෙහි පමණක් නිරත වුයේය. මෙහි විපාක ලෙස දෙදෙනාටම ප්‍රිය උපදවන සුළු රූපයක් ලැබුණි. කුසලය සිදු කරන අවස්ථාවේදී වැඩි වෙලාවක් ඇමදීම නිසා දෙදෙනා අතුරින් තෙරුන් වහන්සේ වඩාත් ප්‍රිය උපදවන්නේය. එනිසා පෙර දක්වන. “අවැත්නි කෙසේ නම් මහළු තෙරුන් වහන්සේ ඇමදු කසළ ඉවත් කොට තමන් වහන්සේ සමග තරඟයට පිවිසියේ ද? ” යි අමාත්‍ය පුත්‍රයාගෙන් විමසු සේක.
ඉහත කථා ප්‍රවෘතියේ සදහන් වන පරිදි තෙරුන් වහන්සේ වැඩි කාලයක් ඇමදීම ම කළ අතර, උපාසක තෙමේ කසල ඉවත් කිරිම පමණක් සිදු කළේය. නමුදු කසළ ඉවත් කිරිමේ මාත්‍රයෙන්ම ඔහු මතු ජීවිතයක දී රූප සම්පන්න විය. එම නිසා බොහෝ වෙලාවක් මනා ලෙස සිත පිහිටුවා සිදු කරන ඇමදීමේ කුසලයක මහේශාක්‍ය බව අප වටහා ගත යුතුය.
සම්පාදක
පූජ්‍ය පූජාපිටියේ සූරියරතන හිමි
No comments:
Post a Comment