Monday, July 19, 2021

උත්සාහයට ජයග්‍රහණය අලසකමට පරාජය

 ධම්මානුපස්සනාවේ ථීනමිද්ධ නීවරණය:

උත්සාහයට ජයග්‍රහණය අලසකමට පරාජය

"කම්මැළිකමක් මට ඇතිවී තිබෙනවා. එය අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් මෙනෙහි කළ යුතු යි. ඒ සිතට ලැබෙන්නේ ලොකු සැනසුමක්. තම ජීවිතයට යහපතක්. සම්බුද්ධ ශාසනය මනාකොට ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්කම තිබෙනවා. කම්මැළි පුද්ගලයාට ධ්‍යාන, සමාධි, සමාපත්ති, මාර්ග ඵල , නිවන ආදී උත්තරීතර මනුෂ්‍ය ධර්ම අවබෝධ කරගන්න පුළුවන්කමක් නැහැ. "

බුදුන් වහන්සේ ධරමාන කාලයේ වාසය කළ භික්ෂූන් වහන්සේ දෙනමකගෙන් එක් නමක් බොහොම වීර්යය වන්ත යි. අනෙක් හාමුදුරුවෝ බොහොම කම්මැළි යි. වෙලාවට වතාවත් නොකර, බණ භාවනා කටයුතු කල්දමන, ශීතල යි කියමින් ගිනි තැපීම් ආදිය සිදු කරමින් අලසකමටම යටත්ව වාසය කරයි. උත්සාහවන්ත ස්වාමීන් වහන්සේ බණ භාවනා කටයුතු කර රහත් වුවත්, අලස ස්වාමීන් වහන්සේට රහත් වන්නට නොහැකි වුණා. කම්මැළිකම නිසා ලැබෙන්න තිබූ මාර්ග ඵල අවස්ථාව තමන්ට නොලැබී ගියා. උත්සාහයට ජයග්‍රහණයත්, කම්මැළිකමට පරාජයත් ලැබෙන බව දැනගෙන තම සිත දියුණු කර ගැනීමට බලවත් උත්සාහයකින් කටයුතු කිරීම ඉතාමත් ම වැදගත්.

කම්මැළිකම මෙලොව පිරිහීමටත්, පරලොව දුගතිගාමී වීමටත් , නිවන් මඟ දොරටු වසා දැමීමටත් හේතු වෙනවා. බුදු , පසේබුදු , මහ රහතන් වහන්සේ බලවත් උත්සාහය පාදකව මඟ ඵල ලැබුවා. බුදුන් වහන්සේ විසි අසංඛ්‍යෙයක් කල්ප ලක්ෂයක් පුරා බලවත් උත්සාහය පෙරමුණට ගෙන කටයුතු කිරීමෙන් කම්මැළිකම ඉවත්ව පාරමී ගුණ දියුණු වුණා. ආපසු නොහැරී බලවත් උත්සාහයෙන් ඉදිරියටම පිවිසී බුද්ධත්වය ලබා ගත්තා. එසේනම්, මන්දෝත්සාහී අය ආපස්සට ද උත්සාහවන්තයෝ ඉදිරියටද යන්නේ අකම්ිපිත සිතක් සකසා ගෙන යි. එසේනම්, ථිනමිද්ධය පිළිබඳ හොඳින් කරුණු දැන කියාගෙන කම්මැළිකම, උදාසීනබව අපේ සිතෙන් බැහැර කළ යුතු යි. එසේ නොවුණොත් සතර අපා දුකට වැටී දීර්ඝ කාලයක් දුක් විඳින්න සිදු වෙයි. එසේනම්, නීවරණ එතරම්ම බියකරු යි. නීවරණ සුගතියත් නිවනත් වසා දම යි. එසේනම්, පංචනීවරණ අවස්ථාව හොඳින් වටහාගෙන එයින් නිදහස්වීම සඳහා බුදුන් වහන්සේ අපට ධර්මය දේශනා කර වදාළා. ඒ පොත පත හොඳින් කියවා, සජ්ඣායනා කළ යුතු යි. එවිට තම චිත්ත සන්තානයත් උත්සාහයට සමීප කරවමින් ඉදිරියට යන්න භාග්‍ය ලැබෙයි. කම්මැළියා සැමදා පිරිහී යයි. එසේනම්, කම්මැළිකමේ දොස් ආදීනව ද, උත්සාහයේ අනුසස් ද හොඳින් දැකිය යුතු යි. එවිට තම සිත හොඳින් සංවරකරගෙන නිවන් මඟ ඉදිරියට යන්නට පුළුවනි.

ධම්මානුපස්සනාවෙහි පළමු කාණ්ඩය වශයෙන් සලකන්නේ නීවරණ විදර්ශනා භාවනාව යි. තම නුවණ දියුණු කර ගැනීම සඳහා භාවනාව කාටත් අත්‍යවශය වන දෙයක්. එයින් නීවරණ කොටසේ කාමච්ඡන්ද නීවරණය, ව්‍යාපාද නීවරණය, පිළිබඳ පසුගිය බුදුසරණ පුවත්පත් ලිපි මඟින් පළ වුණා. අද සඳහන් කරන්නේ ථීනමිද්ධ නීවරණය ගැන යි. එනම්, සිතෙහි සහ කයෙහි ඇතිවන මැළි බව යි. ඉන් සුගති මඟ ද, නිවන් මඟ ද වසා දමයි. කම්මැළිකම එතරම් ම භයානක යි. තම චිත්ත සන්තානය මුළුමනින් ම විනාශයට පත් කරන , ආර්ථිකය විනාශ කරන, ධනය විනාශ කරන, සමගිය නැති කරන බොහොම ආදීනව ථීනමිද්ධ නීවරණයට තිබෙයි.

භාවනාවට ගනු ලබන්නේ තමන්ගේ කම්මැළිකම, උදාසීන බව දැනුනවිට කම්මැළිකම හෙවත් ථිනමිද්ධ නීවරණය දැන් හටගෙන ඇත. ථීනමිද්ධ නීවරණය හෙවත් අලසකම අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි. යනුවෙන් මෙනෙහි කළ යුතු යි. ථීනමිද්ධය දුරු කර ග ැනීමට ආසනයෙන් නැඟිට සක්මන් කළ යුතු යි. ඉරියව් මාරු කළ යුතු යි, සජ්ඣායනා කළ යුතු යි. එවිට තම කම්මැළිකම දුරු කළ හැකි යි. කයෙහි අලස බවට ‘උකටලී’ යනුවෙන් ද, ථිනමිද්ධය යනුවෙන් ද කියනු ලැබේ. එයට අනුකූලව කොයි කවුරුත් ථීනමිද්ධය පිළිබඳ ව හොඳට අවබෝධයක් ඇතිකර ගත යුතු යි.

හොඳින් ආහාර පාන අනුභව කළවිට, ඇඟ මැළි කඩමින් සිතෙහි මැළි බව, අලස බව හට ගනී. මේ හේතූන් නිසා නූපන් කම්මැළිකම ඇතිවෙයි. උපන් කම්මැළිකම වැඩි දියුණු වෙයි. ථීනමිද්ධය සිත්හි ඇති නොවීමට හා ඇතිවූ ථීනමිද්ධය නැති වීමට හේතු තිබෙනවා.

ආරම්භ ධාතු යනුවෙන් හොඳ වීර්යයක් ද තිබෙයි. එනම්, කටයුතු කිරීමෙන් පළමුව ඇති වන වීර්යය යි. කුසීත බැවින්, නික්මෙන බැවින් පළමු වීර්යයට වඩා බලවත් වීර්යය නෙක්ඛම්ම ධාතු වීර්යය යි. පරාක්‍රම ධාතු වීර්යය බලවත් ක්‍රියාවන් හි යෙදෙන වීර්යය යි. යෝනිසෝමනසිකාර නම් වූ ඒ ත්‍රිවිධ වීර්යයන්හි නුවණින් මෙනෙහි කිරීම ආදී කරුණු ථීනමිද්ධය ඇති නොවීමට හා ථීනමිද්ධය නැති වීමට හේතු සාධක වෙයි.

එසේනම්, ථීනමිද්ධය ප්‍රහාණය කිරීමට හේතු හයක් තිබෙයි. බොහෝ කොට ආහාර ගැනීමෙන් වැළකීම, ඉරියව් මාරු කිරීම, ආලෝකය දෙස බැලීම, එළිමහනෙහි විසීම,කල්‍යාණ මිත්‍රයන් ආශ්‍රය කිරීම වීර්යවන්තයන්ගේ චරිත කථා ආදිය කියවීම යි. අලෝභ සිත් අටෙහි , ලෝභ සිත් අටෙහි සසංකාරික සිත් හතරක් සහ දෝස සිත් දෙකේ සසංකාරික සිත් එකක් ආදිය තිබීමෙන් කම්මැළිකම හට ගනි යි.

පාරමී ගුණ ධර්ම දියුණුවෙන් චතුරාර්ය සත්‍ය අවබෝධයෙන් නිවනට පත්වීම සඳහා අනීවරණ සිත ප්‍රධාන වෙයි. එනම් නීවරණ නැති සිත යි. එසේනම්, නීවරණයන්ගෙන් තොරව වාසය කිරීමත් ලෙහෙසි පහසු දෙයක් නොවෙයි. නුවණ පාවිච්චි කරගෙන කියනු ලබන නීවරණය තම සිතෙන් බැහැර කළ යුතු යි. එවිට තමන්ට නිවැරැදිව මේ ගමන ඉදිරියට යා හැකි යි. එසේවූවිට, තම පාරමී ශක්තිය තවත් වැඩිදියුණු වෙයි. අඩුපාඩුකම් හොඳින් වැසී යයි. තම සිතේ කම්මැළිකමක් හෝ අලසබව ඇතිවුණොත් සිත පසුබෑමකට පත් වූ බව සිතා එහි දොස් හොඳින් දැකගෙන, ථීනමිද්ධ නීවරණය හෙවත් කම්මැළිකම අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්මයි යනුවෙන් සියවර දහස්වර මෙනෙහි කරන්න.

කම්මැළිකමේ ආදීනව, කම්මැළිකමෙන් නිදහස්වීමෙන් ලැබෙන අනුසස් කල්පනා කළ යුතු යි. එවිට තම තමන්ට උතුම් පිළිවෙත් මඟ ඉදිරියට ගෙන යන්නට පුළුවනි.

එසේනම්, සිතේ බහුල වශයෙන් පවතින පංචනීවරණයන් සිතෙන් බැහැර කිරීම සඳහා බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධර්මයෙන් ප්‍රකාශ කර වදාළා. බුදුදහමට අනුකූලව ථිනමිද්ධ නීවරණය සිතෙන් තුරන් කිරීම සඳහා උපදෙස් ලබා දුන්නා. කම්මැළිකමක් මට ඇතිවී තිබෙනවා. එය අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් මෙනෙහි කළ යුතු යි. ඒ සිතට ලැබෙන්නේ ලොකු සැනසුමක්. තම ජීවිතයට යහපතක්. සම්බුද්ධ ශාසනය මනාකොට ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්කම තිබෙනවා. කම්මැළි පුද්ගලයාට ධ්‍යාන, සමාධි, සමාපත්ති, මාර්ග ඵල , නිවන ආදී උත්තරීතර මනුෂ්‍ය ධර්ම අවබෝධ කරගන්න පුළුවන්කමක් නැහැ. සිතේ අලස බව, පසුබැස්ම නිසා ලැබෙන්න තිබෙන නිවන් සම්පත් තමන්ට අහිමි වී ගියා. තමන්ට නිවන් සම්පත දියුණු කරගෙන යාමට නම්, සිත ගත නිවා සනසාගෙන මේ සතිපට්ඨාන භාවනාවෙහි ධම්මානුපස්සනාවෙහි උගන්වන ක්‍රමය ඉදිරියට යා යුතු යි. එවිට තම සිතෙහි ලොකු ශක්තියක් ගොඩ නැංවෙයි. ප්‍රඥා පාරමිතා හොඳින් වැඩෙයි. ඉතිරි පාරමිතා නවය ද අඩු ලුහුඬුවක් නැතිවම සම්පූර්ණ කරගන්න පුළුවනි. එසේනම් ගිහි පැවිදි දෙපාර්ශ්වයම එකතුවෙන් ථීනමිද්ධ නීවරණ භාවනාව හොඳින් නුවණින් කල්පනා කර දියුණු කිරීමෙන්, ඔබ අප සෑම දෙනාටම සංසාර සාගරයෙන් අත්මිදී නිවන් පසක් කර ගන්නට හේතු වාසනා වේවා!

වන්‍දනා සූත්‍රය

 


. වන්‍දනා සූත්‍රය  

263

මා විසින් මෙසේ අසනලදී. එක් කලෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත්නුවර සමීපයෙහිවූ අනේපිඬු සිටාණන් විසින් කරවන ලද ජේතවනාරාමයෙහි වැඩවසනසේක.

එකල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දහවල් විවේකය පිණිස වැඩිසේක් විවේකීවූ සේක.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙමේද, සහම්පතී බඹහුද, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ වෙනවෙන දොරබාව (උළුවහු කණු) ඇසුරුකොට සිටියහ.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයෙහි මේ ගාථාව කීය.

“දිනනලද (මාර) යුද්ධ ඇත්තාවූ, බහා තබන ලද බර ඇත්තාවූ, ණයගැති නොවූ මහා වීරයන් වහන්ස, නැගිටින්න. ලෝකයෙහි දහම් අමා දිය වස්වමින් ඇවිදින්න, නුඹවහන්සේගේ සිකද, පසළොස්වක් පොහෝ රාත්‍රියෙහි සඳ මෙන් මිදුනේය.”

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක:) “දේවේන්‍ද්‍රය, තථාගතයන් වැන්දයුත්තේ ඔය ලෙසින් නොවේ. දේවේන්‍ද්‍රය, තථාගතයන් වැන්දයුත්තේ මේ ලෙසය:

“ ‘දිනනලද (මාර) යුද්ධ ඇති, බහා තබන ලද බර ඇත්තාවූ, ණයෙන් මිදුනාවූ පින්වතුන් වහන්ස, නැගී සිටිනු වැනවි. ලෙව්හි (දහම් දෙසා නිවන් අමා වස්වමින්) ඇවිද්ද මැනවි. පින්වතුන් වහන්සේ දහම් දෙසන සේක්වා. ඒ අවබෝධකරන සත්ත්‍වයෝ ඇතිවන්නාහ.’


Sunday, July 18, 2021

කළ හොඳ දේ සැප ගෙන දේ

 


කළ හොඳ දේ සැප ගෙන දේ

සිංගප්පූරුවේ ප්‍රධාන සංඝනායක

වේරගොඩ සාරද නා හිමි


ඉධ මොදති පෙච්ච මොදති - කත පුඤ්ඤො උභයත්ථ මොදති

සො මොදති සෝ පමොදති - දිස්වා කම්ම විසුද්ධි මත්තනො

කත පුඤ්ඤො- පින් කළ තැනැත්තා, ඉධ - මෙලොවත් ,මොදති - සතුටු වෙයි , පෙච්ච- පරලොව ද,උභයත්ථ මොදති - දෙලොව ම සතුටු වෙයි, සො - හෙතෙම, අත්තනො- තමාගේ , කම්ම විසුද්ධිං - චර්යාවෙහි පිරිසුදුකම, දිස්වා - දැක, පමොදති .- අතිශයින් සතුටු වෙයි


සැවැත්නුවර ජේතවනාරාමයෙහි වැඩ වසන සමයෙහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ ගාථාව ධම්මික උපාසක තැන නිමිති කොට දේශනා කළ සේක.


සැවැත් නුවර ධම්මික නමැති ගෘහස්ථ ශ්‍රාවකයෙක් වාසය කළේ ය. නමට ම ගැළපෙන ධාර්මික ජීවිතයක් ගත කළ හෙතෙම දන් දීමෙහි මහත් රුචියක් දැක්වී ය. බුද්ධ ප්‍රමුඛ සංඝයා වහන්සේට නිබඳව දන් දුන් අතර විශේෂ දිනවල මහ දන් පැවැත්විය. බුදුරජාණන් වහන්සේ ගේ මහා දායකයන් පන්සියයෙන් එක් අයෙක් වූ හෙතෙම පුතුන් හත් දෙනෙකුගේ සහ දූවරුන් හත් දෙනෙකුගේ පියෙක් වූයේ ය. දරුවෝ ද පියා මෙන් ම දහම් මඟ ගමන් කළ සැදැහැතියෝ වූහ.


වරක් හොඳටම ගිලන් වූ ධම්මික මහ සඟ රුවන වැඩමවා පිරිත් සජ්ඣායනා කරවන සේ ඉල්ලා සිටියේ ය. භික්ෂූන් වහන්සේ වැඩම කොට, ඇඳෙහි වැතිර සිටි ඔහු අබිමුව වැඩ හිඳුවා, මහා සතිපට්ඨාන සූත්‍රය සජ්ඣායනා කරන අතරතුර දෙව් ලෝ හයෙන් සැරැසූ දිව්‍ය වාහන හයක් ඔහු තම තම දෙව් ලෝ වලට කැඳවා ගෙන යනු පිණිස පැමිණිය හ. ඔවුන් දුටු ධම්මික උපාසක පිරිත් නිම වන තුරු මඳක් නවතින්නැ’යි සංඥා කළේ ය. එහෙත් ඒ සංඥාව පිරිත නවත්වන්නැ’යි කළ සංඥාවක් සේ තේරුම් ගත් භික්ෂුන් වහන්සේ පිරිත නවතා පිටත් ව ගියහ.


අනතුරුව තමන් කැඳවා ගෙන යාමට සදෙව් ලොවින් රිය හයක් පැමිණ ඇති බව ධම්මික උපාසක තෙම තම දරුවන්ට පැවසී ය. තුසිත දෙව්ලොවින් පැමිණි රථය තෝරාගත් හෙතෙම මල් දමක් එය තිබෙන තැන අහසට දමන්නැ’යි දරුවන්ට උපදෙස් දුන්නේ ය. ඒ අනුව දරුවෝ මල් දමක් ගුවනට වීසි කළහ. එය ගුවනෙහි වූ දිව්‍ය රථයෙහි රැඳිණි. මල් දම ගුවනෙහි රැඳී තිබෙනු එහි රැස්ව සිටි හැම දෙනාටම පෙනිණි. එහෙත් රථය නො පෙනිණි. ‘ඔබට මල් දම පෙනෙනවා නො වේ ද’යි විමසූ ධම්මික උපාසක තම දරුවන් අමතා එය රැඳී ඇත්තේ තුසිත දෙව් ලොවින් පැමිණි රථයේ බවත් තමන් තුසිත දිව්‍ය ලෝකයේ උපදනා බවත් පවසා, ඔබ මා සමඟ උපදින්නට කැමැති නම්, මා කළාක් මෙන් පින් දහම් කරන්නැ’යි අවවාද කළේ ය. අනතුරුව දෙනෙත් පියා ගත් හෙතෙම මිය ගොස් තුසිත දෙව් ලොව උපන්නේ ය.


භික්ෂූන් වහන්සේ නැවත විහාරස්ථානයට පැමිණි විට ‘මහණෙනි, ධම්මික පිරිත් සජ්ඣායනයට සවන් දුන්නා දැ’යි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විමසූ හ. ‘එසේ ය. ස ්වාමීනි, එහෙත් සජ්ඣායනය මැද දී හෙතෙම ‘නවතින්න, නවතින්න’යි කියා සංඥා කර අප නවතා ලී ය.


එවිට දූ දරුවන් වැළපෙන්නට වූ හෙයින් අපි සජ්ඣායනය නවතා ආපසු ආවෙමු’යි ඔවුහු පිළිවදන් දුන් හ. ‘මහණෙනි, ධමිමික කතා කළේ ඔබ සමඟ නොවේ. දෙව් ලොව හයේ ම දෙවිවරු දිව්‍ය රථ හයක් සරසා ගෙන ඔහු කැඳවාගෙන යාම සඳහා පැමිණ සිටිය හ. ඔහු නවතින්නට යැ’යි කීවේ ඔවුන්ට ය. ධර්ම ශ්‍රවණය නිමවන තුරු සිටින්නැ’යි ඔවුන්ට කළ සංඥාව ය.’ ‘සැබෑ ද ස්වාමීනි? ‘එසේ ය. මහණෙනි, ඒ සැබෑ ය’ ‘දැන් ඔහු උපන්නේ කොහිද, ස්වාමීනි? ‘මහණෙනි, ධමිමික තුසිත දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපන්නේ ය’.


’ ස්වාමීනි. ධම්මික උපාසක මේ ඊයේ පෙරේදා වන තුරුම මහත් ප්‍රීතියෙන් මෙහි සිටියේ ය. දැන් හෙතෙම මිය ගොස් දෙව්ලොව මහත් සතුටින් සිටින බව ඔබ වහන්සේගෙන් දැන ගතිමු’ භික්ෂූන් වහන්සේලා එසේ පැවසූ විට ‘එසේ ය මහණෙනි, අප්‍රමාදී, කුසල් කරන පුද්ගලයෝ මොලොවත් ප්‍රීතියෙන් සිටිති. පරලොවත් ප්‍රීතියෙන් සිටිති’යි වදාළ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඉහත ගාථාව දේශනා කළ සේක.


ජීවිත කාලය පුරා යහපත් චර්යාවන් හේතු කොට ගෙන කුසල් රැස් වේ. යමකු පරලොව යනවිට ගෙන යන එකම දේ කුසල් හා අකුසල් හෙයින් කුසල් කර ගෙන ඇතහොත් ඒ ගැන සිතා පී‍්‍රති විය හැකි ය. තම මතු ජන්මය අනිවාර්යෙන් ම ප්‍රසන්න වන බව ඔහුට සිතා ගත හැකි වේ. යහපත් චුති චිත්තයකින් මිය ගිය විට ඊළඟ ජන්මය නියත වශයෙන් ම යහපත් වෙයි

යජමාන සූත්‍රය

 


යජමාන සූත්‍රය

262

මා විසින් මෙසේ අසනලදී. එක් සමයෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ රජගහනුවර ගිජුකුළු පව්වෙහි වැඩ වසනසේක.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ හොඳාකාර වැඳ එකත්පසෙක සිටියේය.

එකත්පසෙක සිටි ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ගාථායෙන් මෙසේ කීය:

“පින් කැමතිව යාග කරන්නාවු, මතු භවයන්හි විපාක ගෙනදෙන පින් කරන්නාවූ, මනුෂ්‍ය ප්‍රාණීන් විසින් කවර කෙනෙකුන්ට දෙන ලද්ද මහත්ඵල වේද?”

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක:) “සිව්මගට පිළිපන්නෝද, (සෝවාන් ආදී) සිව් පෙලෙහි සිටියෝද, යන මේ (අෂ්ටාර්‍ය්‍යපුද්ගල) සඞ්ඝතෙම ඎජුය, ප්‍රඥාශීල සමාධීන් යුක්තය.

“පුණ්‍යාර්ත්‍ථිව යාග කරන්නාවූ, මතු භවයෙහි විපාක ගෙන දෙන්නාවූ, පින් කරන්නාවූ, මනුෂ්‍ය ප්‍රාණීන් විසින් සඞ්ඝයාහට දෙනලද්ද මහත් විපාක ඇත්තේයි.


Saturday, July 17, 2021

ධම්මානුපස්සනාව

 ධම්මානුපස්සනාව

නීවරණ විදර්ශනාව

තරහව නැති කරගන්න එහි ඇති දොස් දකින්න

ඇතැම් අය අත පය කපා දමා ගන්නවා, ජීවිත හානි කර ගන්නවා, අනුන්ගේ ජීවිත ද නැති කර දමනවා. සත්ත්ව ඝාතන ආදිය සිදු කරන්නේ ද තරහවේ දොස් නිස යි. ඒ නිසා ශරීරය දුර්වර්ණ වීම, හෘදය වස්තුවට අපිරිසුදු රුධිරය ගමන් කිරීම, තමා රෝගී පුද්ගලයකු වශයෙන් බොහෝ කලක් ජීවත් වීම, ඇතැම් විට අකාලයේ මරණයට පවා පත් වීම ආදී බොහෝ දොස් ඇති වන්නේ තරහව නිස යි.

ව්‍යාපාදය තම සිතෙහි දිගින් දිගටම ඇති වුණොත්, එය තමා රෝගී කෙනෙක් ව, අකාලයේ මරණයට පත් ව, මරණින් මතු යක්ෂයෙක් - යක්ෂණියක් හෝ විසකුරු සතෙක් ආදී දරුණු ජීවිත ලබයි. ඒ නිසා කවුරුත් මෛත්‍රී භාවනාව පෙරමුණට ගෙන තරහව දුරු කර ගැනීමට උත්සාහයෙන් වැඩකටයුතු කළ යුතු යි. තරහව නිසා ලෝකයේ කරන්න බැරි පාපයක් නැහැ.

අජාසත්ත රජතුමාට, දේවදත්ත හාමුදුරුවෝ පැවසුවේ, ඔබතුමා නාමිකව මහ රජතුමා බව යි. නමුත් රට වැසියාගේ ගෞරවය තිබෙන්නේ බිම්බිසාර රජතුමා වෙත යි. ඒ නිසා ඔබ පියාණන් ඝාතනය කර, මහ රජ්ජුරුවෝ වන්න, මා බුදුන් නසා බුදුවනවා යනුවෙන් අබුද්ධි චේතනාවෙන්, පටිඝ, තරහ, චේතනාවෙන් ප්‍රකාශයක් කළා. එය පිළිගත් අජාසත්ත රජතුමා තම පියාණන් සිරගෙයි දමා, දුක් පමුණුවා අවසානයේ මරණයට පත් කර ආනන්තරීය පාප කර්මය සිදු කර ගත්තා. අජාසත්ත රජතුමාට සෝවාන් වෙන්න පින තිබුණත් නිවන් මඟ ඇහිරී ගියේ තම පින්බර පියාණන් ඝාතනය කිරීම නිස යි.

ලොවේ කරන්න තියෙන පහත්ම පව් පහෙන් එකක් වන්නේ පීතෘ ඝාතනය යි. පංචානන්තරීය පව් කරන්නේ තරහ චේතනාව නිසයි. දේවදත්ත හාමුදුරුවෝ තරහව නිසා බුදුන් වහන්සේ විනාශ කරන්න වෙහෙස ගත්තත්, එය ව්‍යර්ථ වුණා. දේවදත්ත හාමුදුරුවෝ දරුණු ආනන්තරීය පව් කිහිපයක් කරගෙන ම නිරයට පත් වුණා. මෙය සිද්ධ වුණේ පටිඝ චේතනාව නිස යි. මේ දෝෂයන් හොඳින් දැනගෙන, පටිඝ චේතනාවෙන් තමා අත්මිදී, තරහවෙන් අත්මිදී ‘මම මෛත්‍රියෙන් වාසය කරන්නෙමි’ යනුවෙන් අධිෂ්ඨාන කරමින් මෛත්‍රී භාවනාව දියුණු කළ යුතු යි. සිතට එන තරහව , වෛරය මෙනෙහි කරමින් අනිත්‍ය , දුක්ඛ, අනාත්ම යනුවෙන් ලක්ෂණත්‍රයට යොමු කළ යුතු යි. එවිට ව්‍යාපාද නීවරණය පිළිබඳව හොඳ වැටහීමක් ඇති කරගන්න පුළුවනි. ව්‍යාපාදය තණ්හාව වගේම බරපතළ පාපයක්. එයට ගැටීම යනුවෙන් ද , තණ්හාව ඇලීම යනුවෙන් ද හඳුන්වනවා.

ධම්මානුපස්සනාවෙහි පළමුවැන්න නීවරණ කොටස යි. ‘නී’ පූර්ව වෙලා, ‘වාණ’ ප්‍රත්‍යයෙන් හැඳුණු ‘නිබ්බාණ’ වදනක් තිබෙයි. නිර්වාණයට සතුරුකම් කරන්නේ , ද්‍රෝහිකම් කරන්නේ, ‘නීවරණ’ ධර්ම පහයි. එයින් කාමච්ඡන්ද නීවරණය පිළිබඳව පසුගිය ලිපියෙන් සඳහන් කළා. කාමච්ඡන්ද නීවරණය ලක්ෂණ වශයෙන් ඉදිරිපත් කළා.

අද සඳහන් කරන්නේ ව්‍යාපාද නීවරණය සම්බන්ධව යි. ව්‍යාපාදය යනු තරහව, වෛරය, ඊර්ෂ්‍යාව, පලිගැනීම, පටිඝය, දෝමනස්සය , ශෝකය, පරිදේව ආදිය තථාගත ධර්මයේ සඳහන් කරන ව්‍යාපාදයට තවත් අර්ථයන් වෙයි. පටිඝ සිත් දෙකකින් ව්‍යාපාදය හට ගනි යි. එසේනම්, පටිඝය හෙවත් තරහව දිගින් දිගටම පත්ව, වෛරයක් බවට පත් වෙයි. තමන් මේ පිළිබඳව හොඳ දැනීමකින් කටයුතු කළ යුතු යි. ව්‍යාපාද නීවරණය යටපත් කරන්න හොඳම දේ මෛතී‍්‍ර භාවනාව, පන්සිල් අටසිල් රැකීම, කාය වාග් සංවරය ආදිය යි.

ව්‍යාපාද නීවරණය පිළිබඳ මෙනෙහි කළ යුතු ආකාර පහක් වෙයි. එනම්, 1. සිතෙහි ව්‍යාපාදය ඇතිවිට මගේ සිතේ ව්‍යාපාදය ඇති බව දැන ගැනීම, 2. සිතෙහි ව්‍යාපාදය නැති කල්හි මාගේ සිතේ ව්‍යාපාදය නැති බව දැන ගැනීම , 3. සිතෙහි නූපන් ව්‍යාපාදය උපදින්නේ මෙසේය යනුවෙන් දැන ගැනීම 4. සිතෙහි උපන් ව්‍යාපාදය නැතිවන්නේ මෙසේය යනුවෙන් දැන ගැනීම 5. සිතෙහි නැති වූ ව්‍යාපාදය නැවත ඇති නොවන්නේ ය යනුවෙන් ව්‍යාපාද නීවරණය දැන ගන්නා ක්‍රම පහ කි.

කෝපය හා කෝපය ඇති වීිමට හේතු වූ අරමුණු ද පටිඝ නිමිති පිළිබඳ නුවණින් තොරව මෙනෙහි කිරීමෙන් ව්‍යාපාදය ඇති වෙයි. එය නූපන් ව්‍යාපාදය උපද වීමට ද , උපන් ව්‍යාපාදය වැඩි වීමට ද හේතු වෙයි. ව්‍යාපාදය යනු ද, පටිඝය යනු ද සිත්හි ඇතිවන විරුද්ධව හැපීම ව්‍යාපාදයේ ලක්ෂණ යි. ව්‍යාපාදය ප්‍රහාණය කිරීමටත් බුදු දහමෙහි හේතු හයක් උගන්වනු ලබයි. 1. මෛත්‍රී භාවනා කිරීම 2. මෛතී‍්‍ර වැඩීමට සුදුසු අරමුණු ගැනීම 3. කර්මය ස්වකීය බව සිතීම 4. බහුලව නුවණින් මෙනෙහි කිරීම 5. කල්‍යාණ මිත්‍රයන් ඇසුරු කිරීම 6. ව්‍යාපාදයේ දොස් පැවසෙන කථා කීම ආදී කරුණු හයෙන් ව්‍යාපාදය යටපත් කරන්න, ප්‍රහාණය කරන්න සමත් වෙයි.

ලොවුතුරා බුදුරජාණන් වහන්සේ මෛත්‍රී පාරමිතාව වෙනම ම සම්පූර්ණ කළා. එය තරහව නැති කර ගැනීම පිණිස යි. දිගු සසරක ගමන් ගන්නා අයට තරහ, ක්‍රෝධ , වෛර , ඊර්ෂ්‍යා ගෙන යන්නට බැහැ. ඒ නිසා මෛති‍්‍රය රැගෙන ව්‍යාපාදය යටපත් කළ යුතු යි. එසේනම්, තම සිතෙහි පහළවන ව්‍යාපාදය, තරහව බව දැන ගැනීම උතුම් කාරණයක්. මට දැන් තරහවක් පැමිණියා යනුවෙන් දැන ගත යුතු යි. තරහවක්, තරහවක්. එය අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් දැන ගැනීම ව්‍යාපාද විදර්ශනාව නම් වෙයි. එය වැදගත් ම භාවනා අරමුණක් මෙන්ම තම සිතේ පහළවන තරහව නැති කර ගැනීමට දුන් උපදෙස් මාලාවක්.

බුද්ධ ශාසනයට අනුව කටයුතු කරන අයටත්, බුද්ධ ශාසනයෙන් පරිබාහිරව සිටින අයටත් ප්‍රයෝජනවත් දේ මෛත්‍රී භාවනාව යි. කෙනෙක් දුටු විට යටහත් පැවතුම් ඇතිව , නිහතමානීව , සුවච කීකරුව, සුහද ලීලාවෙන්, ආදරයෙන් , සෙනෙහසින්, ගෞරවයෙන් කතා බහ කළ යුතු යි. එය මාන්නය, උඩඟු බව ඇති කර ගැනීමට නොව, තම ගුණ දියුණු කර ගැනීමට යි. බුද්ධ, ධම්ම, සංඝ රත්නත්‍රය, මවුපිය, ගුරුවරු කෙරෙහි මෙන්ම ලෝකවාසී සත්ත්වයන් කෙරෙහි ද හද පත්ලෙන් මෛත්‍රියෙන් කටයුතු කළ යුතු යි.

තම සිතට තරහවක් පැමිණියොත්, තරහවක්, තරහවක්... එය අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් ද තරහව නැති වුණා. තරහව නැති වූ සිත ද අනිත්‍ය ය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් මෙනෙහි කළ යුතු යි. එවිට කුසල් - අකුසල් දෙකම මෙනෙහි වෙයි. එය නුවණින් කල්පනාවෙන් සිදු කළ විට, නීවරණ විදර්ශනා භාවනාව හොඳින් කළ හැකි යි. වාඩිවෙලා, දෑස වසාගෙන , තම සිතට ගලාඑන පටිඝ චේතනාව දෙස බලමින් මෙනෙහි කර අනිත්‍ය , දුක්ඛ, අනාත්ම වශයෙන් වටහා ගත යුතු යි. අතීතයේ උපන් තරහව ඉවත් ව ගිය නිසා අතීත ලක්ෂණයෙන් සමන්විත යි. ඒ නිසා අතීත තණ්හාවත් අනිත්‍ය, දුක්ඛ, අනාත්ම බව පෙර ලිපි වලදී ද සඳහන් කළා. එසේම මෙම ලිපියෙහි ද අතීත තරහව අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි , වර්තමාන තරහව අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි , අනාගත තරහව අනිත්‍යය යි, දුක්ඛ යි, අනාත්ම යි යනුවෙන් මෙනෙහි කරන්න. වර්තමාන අරමුණ හොඳින් මෙනෙහි කිරීමෙන් සති, සමාධි, ඥාන හොඳින් වැඩෙයි. විශේෂයෙන් ධම්ම විචය සම්බොජ්ඣංගය හොඳින් වැඩෙන අතර එය සිතෙහි පහළ වීමෙන් තම නුවණ හොඳින් දියුණු කරගෙන යෝනිසෝමනසිකාරය ඉදිරියට දියුණු කර ගත හැකි යි . යෝනිසෝමනසිකාරය යනු නුවණින් මෙනෙහි කිරීම යි. එය සැමටම අපහසු දෙයක් වුවත්, ව්‍යාපාද නීවරණය හොඳට වටහාගෙන තරහව, වෛරය බව හොඳට දැන කියාගෙන එහි දොස් දැකිය යුතු යි.

ව්‍යාපාදය තේරුම් ගෙන පන්සිල් රකින්න පුරුදු වන්න. මෛතී‍්‍ර භාවනාව වැඩි කරගන්න. එවිට ඉවසීම ඇති වෙයි. ඉවසීම හොඳටම ලැබීමෙන් සිතෙහි පව් යටපත් කර, මෛත්‍රී පාරමිතාව, ක්ෂාන්ති පාරමිතාව , ප්‍රඥා පාරමිතාව ඇතුළු දස පාරමිතාවෝ ම සපුරා ගත හැකි යි. එලෙස කල්පනාවෙන් සැවොම සිල් ගුණ දියුණුවෙන් කලාතුරකින් ලැබුණු සම්බුදු සසුනෙහි ඵල ප්‍රයෝජන ගැනීමට පංචනීවරණ විදර්ශනාවේ දෙවැන්න වන ව්‍යාපාද නීවරණ භාවනාව බොහොම හොඳින්, සිහි කල්පනාවෙන් ඉදිරියට මෙනෙහි කරන්න.

කේසකාරී විමාන වර්ණනාව

 


කේසකාරී විමාන වර්ණනාව

බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යාංශයේ

ත්‍රිපිටක පරිවර්තන මණ්ඩලයේ ලේකම්

කේ. කේ . සුගතපාල


පින්වත, භාග්‍යවත් සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ මගධ දනව්වෙහි දක්ෂිණගිරියෙහි ඒකනාලා නම් බමුණුගම වැඩ සිටි සේක. එක් උදෑසනක ලොව බලා වදාරන්නේ කසීභාරද්වාජ බමුණාට රහත්විමේ වාසනාව දැක බමුණාගේ සී සෑමේ මංගල්‍ය තිබූ කුඹුරු යාය වෙත වැඩම කළ සේක.


ඒ වන විට 2500ක් පමණ වන සේවක පිරිස ආහාරයට සූදානම් ව සිටිය හ. බුදුරජාණන් වහන්සේ දුටු බමුණා, තමාගේ වැඩ පාළු කිරීමට මෙන් ම, මෙවන් බැබළෙන කයක් ඇති මොහුට සිඟා කෑමට තරම් හේතු විය හැක්කේ කුමක් නිසා ද යන සිතිවිල්ලෙන්, ‘ මහණ, මම වනාහී සී සෑම ද , වැපිරීම ද කොට වළඳමි. මහණ තෙපි ද එසේ කොට වළඳව ‘යි කී විට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ‘බමුණ මම ද එසේ කොට වළඳන්නෙක් වෙමි’යි වදාළ සේක. ‘ඔබත් එසේ නම් කෝ ඔබගේ වියදණ්ඩ (ගොනුන් බඳින හරස් පොල්ල) , නඟුල ( ලී කොටස) හී වැල ( බිම හාරන යකඩ කොටස) කෙවිට හෝ ගොනුන් දක්නට නැතැ’යි කී ය. ( අද ද සමාජය මිනිසුන් මනිනු ලබන්නේ පෙනුමෙන් ය, බාහිරෙන් ය ) පසුව බමුණා මෙසේ ද කී ය. ‘ගොවියෙක් යැයි කියන ඔබගේ සී සෑම හා වැපිරීම අපි කෙසේ දැනගන්නෙමු දැ’යි ඇසී ය.


එයට පිළිතුරු දෙන භාග්‍යවත් බුදුරජාණන් වහන්සේ ‘බමුණ, මාගේ, සී සෑම හා වැපිරීමේ දී බිජුවට වන්නේ ශ්‍රද්ධාව ය. තපස වැස්ස ය. ප්‍රඥාව මගේ වියදණ්ඩ හා නඟුල ය. ලජ්ජාව හා භය නඟුලෙහි හිස ය. සිත යොත ය. (ගොනුන් බඳින ලණුව ය) සිහිය ( සතිය ) මගේ හී වැල හා කෙවිට ය. ‘ යනා දී වශයෙන් මුළු ත්‍රිපිටකය ම ස්පර්ශවන ධර්ම ගංගාවක් සංයුක්ත නිකායේ එන ‘කසී සූත්‍රය’ තුළින් දේශනා කර ඇත්තේ ය. මෙයින් එක් ධර්ම කරුණක් පිළිබඳ ව පමණක් ඉදිරියට ගෙන ලියැවෙන ‘කේසකාරී විමාන වස්තු කථා වර්ණනාව’මෙසේ කෙටියෙන් සටහන් තබමි.


ඒ , ‘ශ්‍රද්ධාව’ නම් බිජුවට ගැන ය. සී සෑම හා වැපිරීම පිළිබඳ බමුණා ඇසූ ප්‍රශ්න මාලාවට බිජුවට ඇතුළත් නොවූවකි. එසේ වූ විට නො ඇසූ කරුණක් පිළිබඳ බුදුරජාණන් වහන්සේ ප්‍රථමයෙන් ම කරුණු කීවේ ඇයි? එයට හේතු වනුයේ “බීජ” සී සෑමේ හා වැපිරීමේ මූල හේතුව නිසා ය. බීජ ඇති තරමට ය, වැපිරීම් කළ හැක්කේ, නැතහොත් නිශ්ඵල වෙහෙසක් පමණි. එහෙයින් ම මේ වැපිරීම අස්වැන්නට අදාළව ගත් විට බිජුවටින් ම පටන් ගත්තේ ය. එසේ ම අපි පිනක්, කුසලයක් කරන විට ද එහි ආනිසංස ( අස්වැන්න) අඩු වැඩි වන්නේ ශ්‍රද්ධාව බලවත්ව තිබූ ප්‍රමාණයට ය. තව ද කෙත කෙතරම් ලෙස සකස් වුවත් , විශාල වුවත් බීජ සරු නැත්තේ ද , බීජ අල්ප වේ ද , අස්වැන්න මද ය. අල්ප ය. එමෙන් ම පින්කම කෙතරම් අනර්ඝ වුවත්, විශාල වුවත්, දැරූ වියදම්, ගිය දුර කෙතරම් අධික වුවත් ශ්‍රද්ධාව මද වන්නේ ද ආනිසංස ස්වල්ප ම ය. ශ්‍රද්ධාව වනුයේ ම තුනුරුවන්ගේ ගුණ අවබෝධයෙන් දැන ඇති කරගන්නා අකාරවතී (පැහැදිමට ය) ශ්‍රද්ධාව ය. අට තැන සැක නො කොට සද්ධර්මයේ හැසිරීම ය. තව ද මෙම වැපිරීමට වැස්ස නැත්තේ ද කෙත හා බීජ කෙතරම් සරු වුවත් වැපිරීම සාර්ථක නොවේ. ගොයම මැරී යන්නේ ය. එමෙන් ම ශ්‍රද්ධාව (බිජුවට අර්ථවත් කළ හැක්කේ ම සඵල වන්නේ ම කය හා වචනයේ සංවරයෙන් ම ය. එහෙයින් මෙහිලා ශීලය (තපස) වර්ෂාව ලෙසින් බුදුරජාණන් වහන්සේ බමුණාට වදාළ සේක. අවසානයේ බමුණු දහම දැඩි සේ ඇදැහූ භාරද්වාජ බමුණා තෙරුවන් සරණ ගිය උපාසකයකු වූයේ ය. මෙසේ අපි දු බොහෝ පින්කම් කරන ඇත්තෝ ය. ඒ පින්කම් ද කෙතරම් විශාල වුවත්, වියදම් අධික වුවත්, එහි ඇත්තේ මහන්තත්වය පෙන්වීමක් ද , ප්‍රසිද්ධියක් ද, තරගකාරිත්වයක් ද , එවිට ආනිසංස ද අල්ප වන්නේ ම ය. ශ්‍රද්ධාව මහත් වේද සරු බීජ ලෙසින් ආනිසංස බොහෝ ය. (ස.නි. 1- බ්‍රාහ්මණ සංයුත්තය උපාසක වග්ගය කසී සූත්‍රය. පිටුව 306)

රාමණෙය්‍යක සූත්‍රය


රාමණෙය්‍යක සූත්‍රය

261

මා විසින් මෙසේ අසනලදී. එක් කලෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත්නුවර සමීපයෙහිවූ අනේපිඬු සිටාණන් විසින් කරවන ලද ජේතවනාරාමයෙහි වැඩවසනසේක.

ඉක්බිති ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ හොඳාකාර වැඳ එකත්පසෙක සිටියේය.

එකත්පසෙක හුන් ශක්‍රදේවේන්‍ද්‍රතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් “ස්වාමීනි, භූමිය පිළිබඳ රමණීය භාවය නම් කිමෙක්දැ” යි ඇසීය.

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළසේක:) “ආරාම චෛත්‍යයෝද, වන චෛත්‍යයෝද, හොඳාකාර කරනලද පොකුණුද, මනුෂ්‍යරමණීයත්වයෙන් සොළොස් කලාවෙන් කලාවකුත් අගනාහු නොවෙති.

“ගමෙහි වේවා, ඉදින් වනයෙහි හෝ වේවා, පහත් භූමියෙහි හෝ වේවා, ඉදින් ගොඩබිම හෝ වේවා, යම් තැනෙක්හි රහත්හු වෙසෙත්ද, භූමියෙහි රමණීයභාවය එයයි කියත්.”




පහාරාද සූත්‍රය

බුදුසමිදාණෝ පහාරාද අසුරයන් ගේ් පැමිණීම පිළිබඳ සතුට ප්‍රකාශ කරමින් පසෙක සිටි අසූරේන්ද්‍ර සම¼ග තමන් වහන්සේගේ එක් දේශනා ශෛලියක් වූ ප්‍රශ්නෝත්තර...