1.29 Hārita Theragatha

 

දිග … කෙටි’ හුස්ම දැනගන්න ආනාපානසති භාවනාව – 5 වන කොටස

May 5, 2020 | සිත නිවන භාවනා | 0 

          ආනාපානසති භාවනාවෙහි නියැලෙන ආධුනිකයා විසින් පළමුව තමන්ගේ හුස්ම රැල්ලට අවධානය යොමු කොට සිහිය වැඩි කරගත යුතු බව මුලින් පැහැදිලි කරන ලදී. ඒ සඳහා හුස්ම ගණන් කිරීමේ අභ්‍යාසය අනුගමනය කළ හැකි අතර, ගණන් කිරීමෙන් තොරව හුස්ම කෙරෙහි අවධානය පිහිටන විට ගණන් කිරීම අතහැර හුස්ම රැල්ල අනුව සිහිය නැවත නැවත පැවැත්විය යුතු වේ. එය ‘අනුබන්‍ධනය’ ලෙස හැඳින්වේ. මෙසේ ආනාපානසති භාවනාවේ දී පළමුව නැහැය අග සිහිය පිහිටුවාගෙන හුස්ම දෙස බලා මෙනෙහු කළයුතු ආකාරය ‘සො සතොව අස්සසති, සතො පස්සසති’ යැයි වදාළ සේක.

             අනතුරුව ඒ සිහිය පිහිටවිය යුතු ආකාරය තවදුරටත් විස්තර කරමින්,

 ‘දීඝං වා අස්සසන්තෝ දීඝං අස්සසාමීති පජානාති. දීඝං වා පස්සසන්තෝ දීඝං පස්සසාමීති පජානාති. රස්සංවා අස්සසන්තෝ රස්සං අස්සසාමීති පජානාති. රස්සං වා පස්සසන්තෝ රස්සං පස්සසාමීති පජානාති.’ යැයි වදාළ සේක.

          එනම් ‘දීර්ඝ වූ ආශ්වාසය කරන්නේ, දීර්ඝව ආශ්වාස කරන්නේ යැයි නුවණින් දැනගනියි. දීර්ඝව ප්‍රශ්වාස කරනුයේ, දීර්ඝව ප්‍රශ්වාස කරන්නේ යැයි නුවණින් දැනගනියි. හ්‍රස්වව (කෙටියෙන්) ආශ්වාස කරන්නේ, කෙටියෙන් ආශ්වාස කරන්නේ යැයි නුවණින් දැනගනියි. කෙටියෙන් ප්‍රශ්වාස කරන්නේ, කෙටියෙන් ප්‍රශ්වාස කරන්නේ යැයි නුවණින් දැනගනියි.’

          මෙහි ‘දිග, කෙටි’ යන පදයන්ගෙන් හුස්ම රැල්ල පවත්නා කාලය අදහස් වේ. ඇතැම් පුද්ගලයෙක්ගේ හුස්ම රැල්ල දීර්ඝව පවතී. සර්පයන්ගේ, ඇතුන්ගේ වැනි ඇතැම් සත්වයන් හුස්ම ගන්නා විට දික් වූ හුස්ම ගැනීම-හෙළීම කරති. ඒ ආකාරයෙන් ඇතැම් කෙනෙකුගේ හුස්ම රැල්ල පවත්නා කාලය ද දික් වේ. එසේම සුනඛයන්, සාවන් ආදීන්ගේ හුස්ම රැල්ල කෙටි ය. ඒ ආකාරයෙන් ඇතැම් පුද්ගලයෙක් කෙටි කාලයක් පවත්නා කුඩා කුඩා හුස්ම ගැනීම-හෙළීම ද කරති. මෙසේ ආනාපානසති භාවනාව කරන තැනැත්තා තමන්ගේ හුස්ම රැල්ල නාසිකා අග ගැටෙමින් පවතින කාලය සිතෙන් මැන ගැනීමක් පළමුව කළ යුතු වේ. එසේ මැනගෙන තමන්ගේ හුස්ම රැල්ල දික් වූ කාලයක් පවතී ද, කෙටි කාලයක් පවතී ද යන්න තේරුම් ගත යුතු වේ. ඇතැම් විට කෙනෙක්ගේ හුස්ම මේ දෙයාකාරයටම වෙනස් වෙමින් ද පැවතිය හැකි වේ. ඒ නිසා නාසය අග හුස්ම ගැටෙන තැන සිත තබාගෙන එහි හුස්ම ගැටෙමින් පවත්නා කාලය කෙරෙහි අවධානය තියුණු කරගත යුතු වේ.

          ඒ අනුව පළමුව සාමාන්‍යයෙන් හුස්මරැල්ල නාසය අග ගැටෙමින් පවත්නා කාලය සිතෙන් මැනීමක් කරගත යුතු අතර එය කෙරෙහි සිහිය වැඩි කරගෙන ඊට වඩා දික් වූ හෝ ඊට වඩා කෙටි වූ හෝ හුස්මක් පවතී ද යන්න විමසා බැලිය යුතු වේ. මෙහි දී මතක තබාගත යුතු කරුණක් වන්නේ සිතෙන් ‘දිග’ ‘කෙටි’ යැයි කියවීමක් අවශ්‍ය නොවන බවයි. මෙම සූත්‍ර පාළියේ සඳහන් වන්නේ ‘පජානාති’ යනුවෙන් වේ. එහි අදහස වන්නේ ‘නුවණින් දැනගන්නේය’ යන්නයි. එබැවින් නුවණින් යුතු සිහියෙන් දැනගැනීම පමණක් කළයුතු වේ. එවිට සිහිය හුස්ම කෙරෙහි වඩාත් තියුණු කරගත හැකි වේ. මෙසේ ආශ්වාස-ප්‍රශ්වාසයන් නුවණින් දැනගැනීමෙන් ඒ යෝගාවචරයාට කායානුපස්සනා සතිපට්ඨානය සමෘද්ධ වේ.

          මෙහි දී පටිසම්භිදා මග්ගපාලියේ සාරිපුත්‍ර මහරහතන් වහන්සේ විසින් ආශ්වාස-ප්‍රශ්වාස දැනගන්නා භාවනා විධිය ආකාර නවයකින් (9) දැක්වේ.

1. දීර්ඝ ආශ්වාසය දීර්ඝ කාලයෙහි ආශ්වාස කරයි.
2. දීර්ඝ ප්‍රශ්වාසය දීර්ඝ කාලයෙහි ප්‍රශ්වාස කරයි.
3. දීර්ඝ ආශ්වාස-ප්‍රාශ්වාසය දීර්ඝ කාලයෙහි ආශ්වාස ද ප්‍රාශ්වාස ද කරයි.
4. එසේ කරන කල්හි කත්තුකම්‍යතා කූශලච්ඡන්දය උපදී.
5. ඡන්ද වශයෙන් තවදුරටත් සියුම් වූ දීර්ඝ ආශ්වාසය, ආශ්වාස කරයි. දීර්ඝ ප්‍රාශ්වාසය, ප්‍රාශ්වාස කරයි. දීර්ඝ ආශ්වාස-ප්‍රාශ්වාසය, ආශ්වාස-ප්‍රාශ්වාස කරයි.
6. එසේ කරන කල්හි ප්‍රමෝද්‍යය හෙවත් තරුණ ප්‍රීතිය උපදී.
7. ඒ ප්‍රමෝදය වශයෙන් තවදුරටත් සියුම් වූ දීර්ඝ ආශ්වාසය, ආශ්වාස කරයි. දීර්ඝ ප්‍රාශ්වාසය, ප්‍රාශ්වාස කරයි. දීර්ඝ ආශ්වාස-ප්‍රාශ්වාසය, ආශ්වාස-ප්‍රාශ්වාස කරයි.
8. එසේ කරන කල්හි ආශ්වාස-ප්‍රාශ්වාසයන් තවදුරටත් ඉතා සියුම් වී සිත ආශ්වාස-ප්‍රාශ්වාසය කෙරෙන් නවතී.
9. තත්‍ර මධ්‍යස්ථතා උපේක්‍ෂාව පිහිටයි.

යනුවෙනි. මේ ආකාරයෙන් කෙටි හුස්ම රැල්ල ද දැනගත යුතු බව දැක්වේ.

          මෙහි දී සරලව පැහැදිලි කරන්නේ නම් ආනාපානසති භාවනාවේ යෙදෙන තැනැත්තා තමන්ගේ නාසිකා අග හුස්ම රැල්ල ගැටෙන තැන සිත තබාගෙන, පළමු කී ආකාරයට හුස්ම රැල්ලේ සාමාන්‍ය දිග මෙනෙහි කරගත යුතු වේ. දිග, කෙටි වශයෙන් වචනයෙන් මෙනෙහි කිරීමකින් තොරව හුස්ම රැල්ල දිග, කෙටි වශයෙන් නුවණින් දැනගැනීම පමණක් කළයුතු වේ.

          එසේ හුස්ම රැල්ල නාසිකා අග පවතින කාලය කෙරෙහි අවධානය යොමු කරගෙන සිහිය වැඩි කිරීමේ දී සිත කෙමෙන් සමාධිමත් වීම නිසා බොහෝ වේලාවක් භාවනා කළ හැකි පරිදි භාවනාවට රුචිය වැඩි වේ. එවිට ඒ රුචියෙන් යුතුව බොහෝ වේලා එකම ඉරියව්වෙන් භාවනා කළ යුතු වේ. එවිට තවදුරටත් සිත සමාධිමත් වී භාවනා බලයෙන් කයේ දරදඬු ගති සැහැල්ලු බවට පත් වේ. එවිට හුස්ම රැලල් සියුම් වීම සිදු වේ. මෙය උදාහරණයකින් මෙසේ පැහැදිලි කරගත හැකි වේ.

          කිසියම් බරක් ඔසවාගෙන කන්දක් නැගීම වැනි අපහසු කටයුත්තක නිරත වන පුද්ගලයාගේ කය දරදඬු බවට පත් ව දැඩි වේ. ඒ දැඩි බව නිසාම හුස්ම වඩාත් ඕළාරිකව පවතී. සමහර විට නාසය ප්‍රමාණවත් නොවී මුවින් ද හුස්ම ගනී. එහෙත් ඒ බර බිමින් තබා, සිරුර සිසිල් රෙදි කඩකින් පිස දමාගෙන, රුක් සෙවනක දිගා වී ගිමන් හැරීමෙන් ඒ ඕළාරිකව අපහසුවෙන් ඉහළ පහළ ගිය හුස්ම රැල්ල වඩාත් සියුම් වේ. තමා හුස්ම ගන්නේ ද යන්න පවා නොදන්නා තරමට පත් වේ.

          මෙසේම ආනාපානසති භාවනාව සිදු කිරීමේ දී කයේ දැඩි බව අඩු වීමත් සමඟ සිත ද සැහැල්ලු බවට පත් වී හුස්ම රැල්ල සංසිඳේ. සියුම් වේ. ඒ සියුම් හුස්ම දෙස තවදුරටත් අවධානය යොමු කරන විට තවදුරටත් සිත-කය දෙකම සංසිඳීමට පත්ව සිතේ තරුණ ප්‍රීතිය හෙවත් ප්‍රමෝද්‍යය ඇති වේ. ඒ ප්‍රීති ප්‍රමෝද්‍යයෙන් තවදුරටත් හුස්ම රැල්ල කෙරෙහි අවධානය තියුණු කිරීමේ දී හුස්ම රැල්ල අතිශයින් සියුම් වී, නොවැටහෙන කල්හි සෙවිය යුතු ආකාරයකට පත් වේ. එසේ අතිශයින් සියුම් වීමෙන් හුස්ම රැල්ල කෙරෙන් සිත නතරව තත්‍රමධ්‍යස්ථතා උපේක්‍ෂාවේ සිත පිහිටයි. සිත හැකිලීම ඇති කරවන උකටලී බවෙන් ද විසිරීම ඇති කරවන වීර්යාධික බවෙන් ද තොරව මැදහත් බවට පත් වේ. මෙසේ කායානුපස්සනා සතිපට්ඨානය සමෘද්ධමත් වන බව සාරිපුත්‍ර මහරහතන් වහන්සේ දැක්වූ සේක.

ත්‍රිපිටක විශාරද, විද්‍යාවේදී
පූජ්‍ය මහව ඤාණාලෝක හිමි

Na Uyane Ariyadhamma Thero

 

1.28 Jambugāmikaputta Theragatha

 

සිහිය වැඩි කර ගන්න ආනාපානසති භාවනාව – 4 වන කොටස

May 2, 2020 | සිත නිවන භාවනා | 0 

          ආනාපානසති භාවනාව ආරම්භ කරනු කැමති පුද්ගලයා විසින් කය ඍජුව තබාගෙන හිඳගෙන, සිහිය කමටහනට අභිමුඛ කරගෙන, සිහි ඇතිව ආශ්වාස ප්‍රශ්වාස කළයුතු බව පළමුව පැහැදිලි කරන ලදී. එහි දී භාවනාවට ආධුනිකයකු විසින් සැලකිය යුතු කරුණු පිළිබඳව මෙහි දී අවධානය යොමු කරනු ලැබේ.

          භාවනා කමටහනක් වැඩීම අරඹන පුද්ගලයෙක් විසින් පළමුව කළයුතු කටයුත්තක් වශයෙන් ඒ භාවනාකමටහන පස් ආකාරයකින් ඉගෙනගත යුතුයැයි විශුද්ධිමාර්ගයේ දැක්වේ. මෙය විශේෂයෙන්ම භාවනාව වඩන භික්‍ෂුවකට වැදගත් වේ. ගිහි පින්වතුන් නමුදු නිවැරදිව භාවනාව ඉගෙනගන්නේ නම් එය වැදගත් වේ. එහෙත් ඒ සඳහා කාලය වැය කළ නොහැකි කාර්යබහුල අය නිවැරදි ගුරු ඇසුරකින් හෝ මෙවැනි නිවැරදිව භාවනාව කියා දෙන ලිපි පෙළකින් හෝ භාවනාව වඩන ආකාරය නිවැරදිව ඉගෙන ගතයුතු වේ. ඒ පස් ආකාරය නම් භාවනාව විස්තර කෙරෙන කිසියම් ග්‍රන්ථයක් හෝ සූත්‍ර දේශනාදියක් නිවැරදිව ඉගෙන ගැනීම, එහි අර්ථය නිවැරදිව විමසා දැන ගැනීම, සැක තැන් විමසා පිරිසිදු කරගැනීම, භාවනාව වැඩීම සිදු වන ආකාරය නිවැරදිව වටහා ගැනීම, ධ්‍යාන උපදවන ආකාරය නිවැරදිව අවබෝධ කරගැනීම සහ භාවනා කමටහනේ ස්වභාව ලක්‍ෂණය දැන ගැනීමයි. ඒ අනුව ආනාපානසති භාවනාව විස්තර කෙරෙන මහාසතිපට්ඨාන සූත්‍රය, ආනාපානසති සූත්‍රය ආදියක් නිවැරදිව ඉගෙන ගතයුතු වන අතර එහි අර්ථය නිවැරදිව බුද්ධදේශනාවට අනුකූලව වටහාගත යුතු වේ. වර්තමානයේ බොහෝ විට වැරදි ක්‍රම වලට භාවනාව විස්තර වන බව දක්නට ලැබෙන්නේ මෙම අර්ථකථනයේ දුර්වලතාවය නිසාවෙනි. මේ නිසා නිවැරදි අර්ථ කීම තේරුම් ගත යුතු වේ.

          සම්බුද්ධ පරිනිර්වාණයෙන් පසු ධර්ම සංගායනා තුනකින් පිළිගත් පිරිසිදු ත්‍රිපිටක ධර්මය එහි අර්ථ විවරණයත් සමඟ මිහිදු මහරහතන් වහන්සේ විසින් ලක්දිවට රැගෙන එන ලදී. ඒ අනුව ගමන් කරමින් නිර්වාණය අවබෝධ කරගත් අය ඉතා බොහෝ බව ඉතිහාසයේ සඳහන් වේ. වර්තමානයේ ද ඒ නිවන් මඟ පාලි ත්‍රිපිටකය පෙළ සහ අර්ථකථා තුළ සුරක්‍ෂිතව ඇත. ඒ අනුව හික්මෙන පුද්ගලයාට තමන්ගේ භාවනාව නිවැරදිව දියුණු කරගත හැකි බව නිවැරදිව ඒ මඟ අනුගමනය කළ ස්වාමින් වහන්සේලාගේ අත්දැකීම් ඔස්සේ දැනගත හැකි වේ. විශුද්ධිමාර්ගයෙන් සුරක්‍ෂිත වී ඇත්තේ ද මෙම නිවැරදි මාර්ගය වේ. තායිලන්තයේ, බුරුමයේ ආදී ථේරවාදී රටවල මෙම භාවනාමාර්ගය අනුගමනය කරන බොහෝ දෙනෙක් සිටිති. එබැවින් ආනාපානසති භාවනාව පිළිබඳව ද අර්ථ විවරණය කරගත යුත්තේ මෙම පෙළ අර්ථකථා අනුසාරයෙන් මිස හුදු භාවනාව පිළිබඳ අත්තනොමති පවසන පුද්ගලයන්ගේ ප්‍රකාශන ඔස්සේ නොවේ. යම් පුද්ගලයෙක් පෙළ, අර්ථකථාව, විශුද්ධිමාර්ගය වැරදි යැයි පවසන්නේ නම් එහි නිවැරදි මාර්ගය නොමැති බව තේරුම් ගත යුතු වේ. මන්ද ඒ මාර්ගයෙන් නිවැරදිව ප්‍රතිඵල අත්කරගත් බොහෝ දෙනෙක් සිටින බැවිනි.

          මෙම ලිපි පෙළෙන් අදහස් කරන්නේ ඒ නිවැරදි මාර්ගය විවර කරදීම වේ. ඒ අනුව නිවැරදිව භාවනාව ඉගෙන ගනිමින්, භාවනාවට සුදුසු තැනක් තෝරාගෙන, විවේකීව භාවනාවට වාඩි වී පළමුව පූර්වකෘත්‍ය ආදිය සිදු කර, සතර කමටහන් වැඩීම කෙටියෙන් සිදු කර, ආනාපානසති භාවනාව ආරම්භ කළහැකි වේ. ඒ අනුව තමන්ගේ හුස්ම රැල්ල කෙරෙහි අවධානය යොමු කර ‘සතෝව අස්සසති. සතෝ පස්සසති’ යැයි කියූ පරිදි සිහියෙන්ම හුස්ම ඉහළ පහළ හෙළිය යුතු වේ. එසේ හුස්ම රැල්ල මෙනෙහි කරන ආකාරය අර්ථකථාවේ මෙසේ දැක්වේ.

ගණනා අනුබන්‍ධනා ඵුසනා ඨපනා සල්ලක්‍ඛණා
විවටනා පාරිසුද්ධි තෙසඤ්ච පතිපස්සනා

         යනුවෙනි. එනම් හුස්ම රැල්ල ගණන් කිරීමෙන් සිහිය පිහිටුවීම, ඒ හුස්ම අනුගමනය කිරීමෙන් සිහිය පිහිටුවීම, නාසිකා අග හුස්ම ගැටීම අරමුණු කර සිහිය පිහිටුවීම, සිත ඒ හුස්ම අරමුණෙහි මනාකොට පිහිටවීම, අනිත්‍යාදිය සැලකීම, මාර්ගය, ඵලය සහ ප්‍රත්‍යවේක්‍ෂාව වශයෙනි.

         මෙහි දී භාවනාවට ආධුනිකයාට පළමුව පහසුවෙන් හුස්මරැල්ල හඳුනාගැනීම නොහැකි විය හැකිය. එවිට සිහිය වැඩි කරගනු පිණිස පළමුව හුස්ම රැල්ල ගණන් කිරීමාදිය දැක්වේ. ඒ අනුව ආනාපානසතිය වඩන පුද්ගලයා භාවනාවට වාඩි වී තමන්ගේ සිහිය නාසිකාවේ අග කෙළවර හුස්ම ස්පර්ෂ වන තැනට යොමු කළයුතු වේ. එවිට හුස්ම රැල්ල හොඳින් අරමුණු වන්නේ නම් ගණන් කිරීමාදියකින් තොරවම සිහිය පිහිටුවාගත හැකි වේ. එහෙත් සිහිය පිහිටුවා ගැනීම අපහසු පුද්ගලයාට ගණන් කිරීම පහසු වේ. ගණන් කිරීම කළයුතු වන්නේ මෙසේය.

         හුස්ම ඉහළට ගන්නා විට ‘එකයි’ කියා ගණන් කොට පහළ හෙළන විට ද ‘එකයි’ කියා ගණන් කළ හැකිය. දෙවන හුස්ම ඉහළ පහළ හෙළන විට ‘දෙකයි’ කියා ගණන් කළ හැකිය. මෙසේ පහට (5) වැඩි දහයට (10) අඩු ගණනක් ගණන් කළ යුතු වේ. එසේම ‘එකයි, තුනයි, පහයි’ යනාදි ලෙස කඩ කඩ කොට ගණන් නොකළ යුතු වේ. ගණන් කිරීමේ දී ද සෙමෙන් ‘වී මනින්නවුන්’ මෙන් ගණන් කළ යුතු වේ. වී මනින ගොවි මහතා එක් වී නැළියක් පුරවා ‘එකයි’ යැයි කියා දමයි. නැවත වී නැළිය පිරවීමේ දී කසල රොඩු යමක් දුටුවේ නම් ‘එකයි … එකයි’ යැයි නැවත නැවත කියමින් ඒ කසල ඉවත් කර නැළිය පුරවයි. මේ ආකාරයෙන් හුස්ම රැල්ල ගණන් කිරීමේ දී ද ඉහළට ගන්නා හුස්ම මෙනෙහි කිරීමේ දී වැටහෙන වැටහීම පිළිබඳ අවබෝධයෙන් යුතුව ‘එකයි … එකයි … එකයි’ යනාදි වශයෙන් ගණන් කළ හැකි වේ. මෙසේ ගණන් කිරීමේ දී ඉහළට ගන්නා හුස්ම සහ පහළට හෙළන හුස්ම මනාව වැටහෙන්නට පටන් ගත් විට, එසේ වී මනින්නකු මෙන් සෙමෙන් ගණන් කිරීම අතහැර ගොපල්ලකු ගවයන් ගණන් කරන්නා සේ වේගයෙන් ගණන් කළ යුතු වේ.

         ගොපල්ලා උදෑසනින් ගල්කැට කැබලි ද ගෙන ගව ගාලට ගොස් ගවයන් පිටට ගසමින් නැගිටුවා හිඳි කඩුල්ලේ කණුවට නැඟ ඒ කඩුල්ලෙන් පිටවන එකිනෙක ගවයා ‘එකයි … දෙකයි’ යනාදි ලෙස ගණන් කරමින් අතේ තබාගත් ගල්කැට කැබලි එකිනෙක බිම දමයි. මුලු තුන්යම රාත්‍රියේ එකිනෙකා හිර වී ගව ගාලේ සිටි ගවයන් වහ වහා රොත්ත පිටින් නික්මෙන විට ගොපල්ලා ද වහ වහා ‘තුන, හතර, පහ, දහය’ යනා දි ලෙස ගණන් කරයි. ඒ ආකාරයෙන් ම හුස්ම රැල්ල ප්‍රකටව වහ වහා වැටහෙන විට, නැවත නැවත හැසිරෙන බව දැන ගණන් කළ යුතුය. ගොපල්ලා වහ වහා ගවයන් ගණන් කරද්දී ගවගාලේ ඇතුලේ සහ පිටත සිටින ගවයන් ගැන බැලීමක් නොකර දොරටුවම බලයි. එසේ ඇතුළත පිටත බැලුවහොත් ගණන වරදී. එසේම හුස්ම රැල්ල ශරීරය අභ්‍යන්තරයේ හෝ පිටත හෝ පැවැත්ම බැලීමකින් තොරව නාසිකා අග පමණක් බලාගෙන ගණන් කළ යුතු වේ. එහි දී ‘එක, දෙක, තුන, හතර, පහ’ යැයි ද, ‘එක, දෙක, තුන, හතර, පහ, හය’ යැයි ද, ‘එක, දෙක, තුන, හතර, පහ, හය, හත’ යැයි ද, ‘එක, දෙක, තුන, හතර, පහ, හය, හත, අට’ යැයි ද, ‘එක, දෙක, තුන, හතර, පහ, හය, හත, අට, නවය’ යැයි ද ‘එක, දෙක, තුන, හතර, පහ, හය, හත, අට, නවය, දහය’ යැයි ද නැවත නැවත ගණන් කළ යුතු වේ. එසේ ගණන් කිරීම සමඟ ඒකාබද්ධ වූ කළ, සැඩ පහරේ ගසාගෙන යන ඔරුවක් රිටකින් නවත්වාගන්නා සේ ගණන සමඟ බැඳී සිහිය පිහිටයි.ගණන් කිරීමකින් තොරව හුස්ම රැල්ලේ සිහිය පිහිටනතාක් මෙම ගණන් කිරීම කළ යුතු වේ.

         එසේ සිහිය හුස්ම රැල්ලේ පිහිටි කළ ගණන් කිරීම අතහැර සිහියෙන් හුස්ම මෙනෙහි කිරීම ඇරඹිය යුතු වේ. ඒ අනුව නිරන්තරයෙන් හුස්ම රැල්ල අනුව සිහිය පිහිටුවාගෙන සිටිය යුතු වේ.

ත්‍රිපිටක විශාරද, විද්‍යාවේදී
පූජ්‍ය මහව ඤාණාලෝක හිමි

Na Uyane Ariyadhamma Thero

 

1.27 Lomasakaṅgiya Theragatha